Ook College Hoven en Rechtbanken waarschuwt voor noodsituatie Brusselse vredegerechten

Nadat eerder de voorzitters van de Franstalige en Nederlandstalige rechtbanken van eerste aanleg hun bezorgdheid uitten over de nijpende situatie bij de Brusselse vredegerechten, heeft ook het College van Hoven en Rechtbanken gewaarschuwd voor de mogelijke sluiting van drie vredegerechten in Brussel. "De politieke wereld lijkt zich totaal niet bewust van de precaire situatie", klinkt het.

Minstens een deel van de oorzaak zou liggen bij het gebrek aan beleidsstructuren voor de vredegerechten en politierechtbanken in Brussel. "Sinds 2014 hebben alle vrederechters en politierechters van het land een eigen voorzitter, directiecomité en hoofdgriffier, een onontbeerlijke structuur om een efficiënt en modern beleid te voeren", zegt het College. "Om redenen die de gerechtelijke wereld maar moeilijk kan begrijpen, werd deze nieuwe structuur door de politici geweigerd aan de Brusselse vredegerechten en politierechtbanken."

Dat gebrek aan specifieke beheersorganen beperkt onvermijdelijk de aantrekkelijkheid van de functie van vrederechter, griffier en medewerker van de griffie, aldus het College. Zo hebben de kantons van Jette, Brussel 2, Brussel 4, Anderlecht 1, Anderlecht 2 en Sint-Joost-ten-Node geen vrederechter.

'Nooit een antwoord'

"Verschillende plaatsvervangers, advocaten die tegelijkertijd ook hun kantoor runnen, nemen de taak van de vrederechter op zich", klinkt het. "De kantons van Brussel 3 en Brussel 4 hebben vanaf september geen vrederechter meer, en de plaatsvervangend gedelegeerd vrederechter voor Sint-Joost-ten-Node geeft mogelijk zijn opdracht in september 2024 terug."

De Hoge Raad voor de Justitie, de voorzitters en de hoofdgriffiers van de twee rechtbanken van eerste aanleg, en de magistraten en griffiers zelf hebben herhaaldelijk aandacht gevraagd voor de situatie, net als het College zelf.

"Op deze herhaalde verzoeken werd nooit een antwoord geboden", zegt het College. "Het is aan de politici om de redenen voor het uitblijven van een beslissing uit te leggen aan de burger, het eerste slachtoffer van deze situatie."