Ouders, kinderen en buurt verzamelen tegen drugsgeweld: 'Pif poef paf, schiet ons niet af'

In het Molenbeekse Bonneviepark zijn tientallen kinderen, ouders en buurtbewoners woensdagmiddag samengekomen om te protesteren tegen het drugsgeweld. Ze vinden dat ze in de steek worden gelaten door de politiek. “Het is aan de burgers om het park terug te nemen van de dealers.”

“Pif poef paf, schiet ons niet af.” Onder die slogan verzamelen ouders en kinderen aan het speeltuintje in het Bonneviepark. Die plek staat al langer bekend om de aanwezigheid van drugsdealers, maar de voorbije weken leek het park wel het epicentrum te zijn van de opflakkering van wapengeweld.

Een tiental keer is er de voorbije twee maanden geschoten in Molenbeek, vaak aan of in de buurt van het Bonneviepark. Daar zijn de schoolgaande kinderen in de buurt zich van bewust. “Er zijn mensen die hier overdag én ’s nachts schieten. Daar zie ik vaak mensen staan met een step, helemaal in het zwart gekleed, om drugs te dealen,” wijst de tienjarige Emil naar de speeltuin. “Ik kom hier nog graag, maar minder. Dit moet een plek zijn waar je je warm voelt, waar je zin krijgt om te spelen.”

Woensdagmiddag lijkt het zicht in het Bonneviepark bijna alledaags: kinderen klauteren op de klimrekken en ravotten op en rond het speeltuintje. Het zou een evidentie moeten zijn, maar dat is het lang niet meer. Door het drugsgeweld blijven scholen en ouders weg, uitgezonderd deze middag. “Onze kinderen krijgen hier het slechte voorbeeld,” wijst Fatima* naar de hoeken van het plein, waar dealers dag en nacht post vatten. “Natuurlijk zijn we bang, voor onze kinderen en voor onszelf.”

“Naar de les gaan of een bezoek aan de apotheek, dat doen we tegen heug en meug. Je weet nooit wat er je kan overkomen met een verdwaalde kogel,” zucht de Molenbeekse vrouw. “Maar ons binnen opsluiten gaat ook niet. Ik weet niet of het iets gaat veranderen, maar deze actie is positief. Het is belangrijk dat wij tonen dat we er staan.”

'Teleurgesteld door gemeente'

Aan het Bonneviepark liggen twee basisscholen. De ouders hebben het initiatief genomen om woensdagmiddag samen te komen in het park, samen met hun kinderen, maar ook met buurtbewoners. Met een sit-in protesteren ze tegen het drugsgeweld en het gebrek aan politieke antwoorden.

“De buurtbewoners zijn teleurgesteld door de buurtvergadering van vorige week en door de gemeente,” zegt Tanja Boon, één van de initiatiefnemers. “Er is extra politie en camerabewaking aangekondigd, maar op het terrein lijkt iedereen afwezig. Bovendien hebben we in Molenbeek nog altijd geen gemeentesecretaris of volwaardige burgemeester. Het lijkt alsof de gemeente disfunctioneel is.”

“De waarnemend burgemeester klopte zich vorige week op de borst dat de politie binnen de vier minuten op het terrein was na een schietpartij, maar het commissariaat bevindt zich maar op zestig meter van hier,” gaat Boon verder. “Wij organiseren daarom een sprint met de kinderen van het Bonneviepark naar het commissariaat, een ludieke actie, om te tonen dat het beter kan.”

Verschillende leden van het Molenbeekse gemeentebestuur, waaronder waarnemend burgemeester Amet Gjanaj (PS) zijn ook aanwezig tijdens het burgerprotest. Op de buurtvergadering vorige week legde Gjanaj uit dat het Bonneviepark van de burgers is, en niet van de dealers. Dat toont volgens Boon aan dat het gemeentebestuur ver van de realiteit staat. “Onze kinderen kunnen tonen waar de dealers hun drugs verstoppen in de speeltuin. Het park is niet van ons, maar het is aan de burgers om het park terug te nemen van de dealers.”

'Laksisme'

Boon benadrukt dat de problematiek van drugscriminaliteit helemaal niets nieuws is in oud-Molenbeek. Veel buurtbewoners hebben het dan ook niet over een crisis, maar een structurele probleemsituatie, die nu wel een kookpunt lijkt te hebben bereikt met de verschillende schietpartijen. “De problemen slepen al meer dan tien jaar aan, alleen loopt het nu de spuigaten uit. Het geeft de indruk dat er heel die tijd een gedoogbeleid is gevoerd.”

Dat vindt ook Monique De Liever, buurtbewoner en medewerker van basisschool Vier Winden. “We hebben met de school al verschillende keren gemaild naar de gemeente om te wijzen op de aanwezigheid van dealers, maar er gebeurt niets. Ik ben zelf al naar dealers gestapt om hen te vragen om de plek te verlaten als de schooldag begint,” vertelt de vrouw die al haar hele leven in de buurt woont.

“Het lijkt alsof de gemeente het hier al jaren geleden heeft losgelaten. Er is geen controle meer, waardoor de dealers de indruk krijgen dat zij de macht hebben gekregen. Dat is laksisme,” gaat De Liever verder. “Ik vind dat de burger te weinig opkomt voor zijn rechten, misschien omdat mensen te bang zijn. Ik vind dat we onze belastingen niet langer zouden moeten betalen. We hebben niet eens een Brusselse regering, maar die politici worden wel verder betaald,” vertelt Monique nog.

'No-gozone voor dealers'

Wat Monique aan haar school doet – dealers aanmanen om elders te gaan – doen de jeugdwerkers van de Molenbeekse organisatie Foyer ook al. De vzw zit weliswaar in een ander deel van Molenbeek, vlakbij Sainctelette aan het kanaal, maar maakt zich sterk dat het voor een “dealervrije zone” heeft kunnen zorgen.

“Tot tweehonderd meter van onze werking is het een no-gozone voor dealers, tenminste tijdens de openingsuren,” zegt voorzitter Johan Leman. “Dat hebben we te danken aan onze animatoren, die soms best wat anciënniteit hebben. Zij gaan elke keer naar de dealers om hen op een beleefde manier te vragen om op afstand te blijven. Tot nu toe lukte dat vrij goed.”

“Je moet heel kort op de bal spelen. Zodra er iets op dealen lijkt, moet je tussenkomen, beleefd als het kan. Aan het Bonneviepark heeft men het duidelijk te ver laten gaan,” vindt Leman. Hij nodigde deze week andere buurt- en jeugdverenigingen uit die actief zijn in Molenbeek om samen aan tafel te zitten.

Met organisaties als JES en D’Broej wil Leman bekijken of ze nog meer kunnen betekenen tegen de drugscriminaliteit. “Als we moeten wachten tot er van hogerhand een plan klaar is om de instroom via de haven van Antwerpen aan te pakken, zijn we vertrokken voor de eeuwigheid,” zegt Leman. “Ik wil met die verenigingen bekijken of we nog meer de publieke ruimte kunnen bezetten. We willen nog meer zones creëren waar het voor die dealers geen evidentie meer is om langs te gaan.”

Impact

Terug naar het Bonneviepark, waar steeds meer mensen het gevoel krijgen dat ze als burger zelf de handen uit de mouwen moeten steken tegen het drugsgeweld. Met een bevraging gaat de burgerraad van Molenbeek een maand lang meningen verzamelen van buurtbewoners. Die willen ze vervolgens delen met het college en de gemeente- en politieraad.

“We hebben de voorbije weken allerlei zaken gehoord, maar onze mening is nooit gevraagd,” zegt Pierre Silverberg van de burgerraad. “We hebben het gevoel dat er te weinig bougeert. Met onze bevraging willen we impact hebben.” Maatregelen die geregeld terugkomen in de bevraging is een verhoogde politieaanwezigheid, maar dan te voet.

Wel beseffen de actievoerders dat hun daadkracht beperkt is. De oplossingen zullen wel van hogerhand moeten komen. “Eigenlijk staan we machteloos,” aldus Tanja Boon, “maar we kunnen voor zichtbaarheid zorgen door de problemen op tafel te blijven leggen.”