Estafette: De grootste voetbalklucht in jaren

Brussel heeft de twijfelachtige eer om de grootste Belgische voetbalklucht in jaren te hebben afgeleverd: aan de filmrechten van het verhaal rond White Star Bruxelles valt ongetwijfeld een vette kluif te verdienen. De club was eerst een doodgeboren project waarbij iedereen de schouders ophaalde. Vorige week was de club de onverwachte kampioen in tweede klasse en keek heel voetbalminnend België plots met argusogen naar deze curieuze club. Nu grijpt diezelfde club ook nog eens naast een licentie en dreigt ze te verdwijnen uit het profvoetbal, tenzij een procedure bij de burgerlijke rechtbank daar nog verandering in brengt.

Een spelersmakelaar die zich verveelde en een gemeente die op zoek was naar een voetbalploeg. Meer was er niet nodig om White Star in 2014 van Sint-Lambrechts-Woluwe naar Molenbeek te verhuizen. Dat de sterke man achter die club geen onbesproken figuur is, bleek niet van belang. John Bico is de ontdekker van de Franse sterspeler Franck Ribéry, maar kreeg later van diezelfde Ribéry een rechtszaak aan zijn been wegens bedreigingen: “Hij kwam naar mijn huis, tikte op mijn raam en dreigde mijn auto te vernielen met een baseballbat”, zei Ribéry daar toen over. Later kwam hij opnieuw in opspraak, toen hij manager was van Thorgen Hazard bij Zulte Waregem en naar verluidt een grote rol speelde in het circus dat zich afspeelde rond een eventuele transfer van zijn poulain naar Anderlecht.

Ook van geen belang, voor diezelfde gemeente, was dat de geldbron van die club een groot vraagteken is en blijft. White Star wordt officieel bestuurd door het bedrijf “Gulf Dynamic Challenges” uit Dubai en hun voorzitter Jamal Bin Ferah, maar van dat bedrijf heeft nog nooit iemand gehoord, en Ferah hebben we nog niet te zien gekregen. Vragen over de financiële gang van zaken handelt Bico koudweg af onder het motto: “dat behoort tot de interne keuken.” Intussen wordt White Star in zijn licentiedossier verdedigd door advocaat Laurent Denis, die veroordeeld is in de zaak rond Zhe Yun Ye, het grootste omkoopschandaal ooit in het Belgisch voetbal. Ook dat is allemaal geen probleem. En dan heb ik het nog niet over de ronduit belachelijke stadionsaga met buur RWDM gehad, die er nooit zou zijn gekomen indien White Star meteen rond de tafel was gaan zitten. In plaats daarvan stapten ze tot twee keer toe tevergeefs naar de rechter om te verhinderen dat ze het stadion zouden moeten delen, en verspreidden ze meer zinloze, schenenschoppende persberichten dan er wekelijks supporters in hun tribune zitten.

De enige reden waarom zo’n club met zo’n mensen carte blanche krijgt, is omdat er een gemeente achter staat die het zo wil. Schepen van Sport in Molenbeek Ahmed El Khannouss (CDH) heeft er nooit een geheim van gemaakt dat hij er plezier in beleefde om Johan Vermeersch en diens FC Brussels in 2014 uit het Machtensstadion te kegelen. En daar had hij zelfs overschot van gelijk in, want die club was in de hoofden van de mensen toch allang ten grave gedragen. Maar de manier waarop diezelfde El Khannouss nu al twee jaar lang, tegen wil en dank, in zijn eentje de lof van John Bico en White Star staat te bezingen, tart alle verbeelding. John Bico, de redder van de Molenbeekse jongeren. John Bico, de niet onbesproken spelersmakelaar die plots filantroop is geworden. Het klinkt te mooi om waar te zijn; en de ijzige, beredeneerde en autoritaire manier waarop hij zijn club leidt (voor hij besloot om zelf trainer te worden had hij er op enkele maanden tijd al een drietal buitengegooid), geeft mij de sterke indruk dat het ook zo is.

Als enthousiasteling van supporterscultuur en voetbalclubs met een ziel, bloedt mijn hart wanneer ik de lege tribunes bij White Star Bruxelles aanschouw. En zeker omdat het in het Edmond Machtensstadion is, een stadion waar decennialang geschiedenis is geschreven, in goede en kwade dagen. John Bico heeft altijd een antwoord klaar: zijn club is niet voor nostalgici die alleen maar naar het verleden kijken. Neen, White Star Bruxelles is “de toekomst”. Maar welke toekomst dat dan wel moge zijn, heeft hij er nooit bijgezegd. Die supporters? “Die komen wel”, al mag het ons een raadsel zijn van waar dan precies. Want John Bico heeft de Brusselse voetballiefhebber nooit een reden gegeven om zich aan zijn project te hechten. Op hun (uitsluitend Franstalige) website kom je nergens te weten waar deze club voor staat, wat haar identiteit is en waar ze naartoe wil. Wel werd je elke thuiswedstrijd om de oren geslagen met een aanbieding voor een “walking VIP-dinner” ter waarde van 25 euro. Klinkt aanlokkelijk...

En neen, je hoeft geen duizenden supporters te hebben om kampioen te mogen spelen. White Star pakte de titel in tweede klasse met een sterke ploeg en profiteerde optimaal van de plankenkoorts bij titelconcurrenten Antwerp en Eupen. Maar ik vind het altijd grappig om zo’n club én El Khannouss daarna triomfantelijk te horen verkondigen dat deze club en die promotie toch oh zo belangrijk zijn voor het imago van de gemeente Molenbeek. Als het imago van Molenbeek moet gered worden door een kunstmatige club waar nauwelijks een levende ziel wakker van ligt; en die bestuurd, getraind en gemanaged wordt door een illustere ex-spelersmakelaar, dan vrees ik het ergste voor een gemeente die nochtans zoveel moois te bieden heeft.

Journalist Filip Van der Elst kijkt bij het betreden van een voetbalstadion eerder naar de tribunes dan naar de grasmat