Laptopia: Basic Fit Jette

Twee mannen deinen op en neer achter een raam dat zo lang en breed is dat je zou zeggen dat het panoramische ambities heeft. Helaas reiken die ambities niet veel verder dan de troosteloze parking waar de heren zicht op hebben.

De cafetaria aan het onthaal die hier ooit was, is ondertussen helemaal verdwenen. De lampen zoemen sinister, om de stille kracht te accentueren waarmee de steriele toestellen in beweging worden gebracht. Er hangt in de zaal een geur van verbrande calorieën en de reinigingsmiddelen om die geur weg te krijgen.

Te oordelen aan de lange rijen onbezet tuig, zijn er wel wat afwezigen te noteren. Overgebleven zijn de echte trainingsbeesten die niet weggaan voor alle anderen hebben opgegeven. Niet dat ze allemaal druk bezig zijn. Bij een workout komt blijkbaar ook heel wat recuperatief rondwandelen kijken. Een beetje genieten van de opgepompte spieren, een beetje stabiliteitstraining tussendoor, een nipje van de vertakte keten aminozuren uit de automaat, en dan maar eens een volgend speeltuig uitkiezen. Krachtpatsergedrag. Ik voel me als David Attenborough - een inferieur observerend mensenmannetje tussen de ijsberende leeuwen. Daar veert er plots één op die met het bekken over een stang gebogen zijn romp telkens tot ongekende hoogten opheft. Je weet maar nooit wanneer je dergelijke beweging in het echte leven ook eens dertig keer na elkaar zal moeten uitvoeren.

De locatie van deze Basic Fit is wel een beetje treiterig, zo vlak naast een ziekenhuis waar tientallen mensen aan hun bed gekluisterd liggen met hartklachten, rokerslongen en beenamputaties. Maar de site aan de Laarbeek–laan, waar ook het UZ en de VUB gevestigd zijn, heet officieel Brussels Health Campus, dus behalve voor de theorie en de praktijk van de geneeskunde mag er ook plaats zijn voor wat preventie. Net als in het ziekenhuis is hier trouwens een afdeling Cardio.

Daar zijn de twee drooglopers die ik al van buitenaf zag nog steeds aan hun indoormarathon bezig. Als ze niet op die band hadden gestaan, waren ze al lang terug thuis geweest. Tussen de schouderbladen van hun onopvallende grijze T-shirts vormt zich een beschaafde zweetvlek in de vorm van het IJsselmeer. De handdoek om de nek is een reglementaire verplichting. Hoe meer grond onder hun voeten verdwijnt, hoe meer karakter ze tonen. En toch is het allemaal zaad op de rotsen. Uitzichtloos lopen.

De vraag die voor de hand ligt is of we al die fysiek gegenereerde energie die nu verloren gaat niet beter zouden kunnen aanwenden. Er zijn 162 Basic Fit-vestigingen in België. Goed voor een halve defecte kerncentrale. Als je daarmee nu eens het nabijgelegen ziekenhuis van stroom voorziet zodat daar de kamersupplementen naar beneden kunnen. Zo helpen de blinden de kreupelen tenminste nog een beetje.