Laptopia: Parking C

Elke week scant Michaël Bellon met zijn laptop een plek in Brussel die tot de verbeelding spreekt, en geeft hij aan wat er eventueel nog aan kan verbeteren. Starten doet hij op Parking C aan de Romeinsesteenweg in Laken.

ROMEINSESTEENWEG, LAKEN, VRIJDAG 28 AUGUSTUS, 15 UUR

Omdat de Romeinen nog niet aan huisnummers deden, heeft Parking C geen adres. Het is trouwens ook helemaal niet zeker of de Romeinen al een parking zagen in dit stuk vlakke hoogland aan de steenweg die expliciet naar Rome leidt. Dat gebrek aan een volwaardig adres is ook niet zo erg. Als Brusselaar moet je hier zelden of nooit zijn, en vreemdelingen vinden de weg zo ook wel, want Parking C is een van de best bewegwijzerde bestemmingen van het land. De automobiele concertgangers van Paleis 12 komen hier geregeld, en aan een paar nog niet weggenomen borden te zien hebben ook de deelnemers van het universitair toelatingsexamen Arts en Tandarts hier recent nog geparkeerd.

Maar op het moment dat ik kom aangefietst, is de parking gesloten. Er is zelfs een bewakingsagent aanwezig om dat mondeling te bevestigen, al staat hij er vooral om het tiental opleggers te bewaken waarin de fata morgana van Cirque du Soleil vooralsnog opgeborgen ligt. Voor het circus wordt opgezet, laat de vriendelijke agent me toch even de contouren van deze parking met een grote ‘C’ aftasten. De schaarse grasbermen zijn gemaaid, en naast dat overleden gras ligt dan die enorme zerk van 27 hectare waarvan de uitersten aan de horizon verdwijnen. Erop fietsen is even ongehoord als plezierig. De verlichtingsmasten, de geblutste cijferbordjes die het parkeerpark opdelen in sectoren, en de rijen boompjes die in de loop der jaren zijn uitgegroeid tot de lengte die de ontwerpmaquette ooit beoogde, zijn de enige obstakels die ik, de wind en het sportievere type stadsduif tegenkomen terwijl we hier baantjes trekken. De zon schijnt op het verbleekte gebeente van een paraplu die uit een volle vuilbak steekt. Volgens een verkeerd begrepen natuurwet groeien op de witte betonblokken gele korstmossen en op de gele betonblokken witte. Ik kies er een uit om op te gaan zitten, en hoewel er hier op alle billboards in grote letters ‘PC’ staat, klap ik toch mijn laptop open.

Parking C is natuurlijk even leeg als beladen. Over minder dan een jaar kan deze plek verdwenen zijn. Het wel héél anachronistisch aandoende gele aanplakbiljet waarmee de opmaak van het milieueffectenrapport (MER) voor het voetbalstadion geafficheerd wordt, geeft in ieder geval aan dat de promotoren ervan er de pas in houden. Het maakt de woestijn van asfalt ook tot een plek die uitnodigt tot bezinning en zelfbevraging. Als voetbalfan ben ik niet bepaald ongevoelig voor de blinkende plaatjes van een nieuwe voetbaltempel. Zodoende kan ik me op deze plaats volop schuldig voelen om alles wat fout is aan het project. Het gebrek aan transparantie in de besluitvorming, de leugens over het gebruik van publiek geld, het onzekere bestaansrecht van dergelijke buitenmaatse speeltuinen, de twijfelachtige impact ervan op de verkeersstromen, de duizend vrijkaarten waarmee de Brusselse stadsambtenaren worden gepaaid, de twijfel of de nieuw te bouwen privéparkings de globale Brusselse mobiliteit wel zullen helpen verlichten, de matige architectuur, het politieke gemarchandeer tussen Brussel en Vlaanderen over dit stukje Brusselse bouwgrond op Vlaamse bodem. Wat dat laatste betreft valt trouwens op dat je op Parking C alleen in het Nederlands en in het Engels welkom wordt geheten. Welkom! Welcome! staat er, en niet Bienvenue!. Het weerhield het studentikoze propagandaklasje van de Vlaamse Beweging er niet van om hier recent nog van haar TAK te komen maken omwille van de ‘dreigende uitbreiding’ van de Vlaamse hoofdstad naar de rest van Vlaanderen.

WAT KUNNEN WE HIER AAN DOEN? Misschien kunnen we van Parking C de officiële begraafplaats maken voor megaprojecten die maatschappelijk ter discussie staan. Of we zijn ethisch nog correcter en bouwen op Parking C een luxueus Europees vluchtelingenkamp met vlotte toegangswegen voor het vrachtwagen-, metro- en luchtverkeer, zicht op het Atomium en gratis tickets voor concerten in Paleis 12. Of we bouwen toch een voetbalstadion, maar splitsen als tegenprestatie voor de Vlaamse Beweging het land zodat er twee nationale ploegen kunnen spelen in het stadion dat zo rendabeler wordt. Of we houden het gewoon bij een geschikt oefenterrein voor sportieve stadsduiven en kleurenblinde korstmossen.