Guido Guidi: fotograferen op de grens

Sinds de Italiaanse fotograaf Guido Guidi in de jaren 1960 zijn studie architectuur liet voor wat ze was en voluit koos voor de fotografie, is zijn thuishaven in de buurt van het Noord-Italiaanse stadje Cesena zijn geliefde onderwerp. Met veel gevoel voor licht en mathematische precisie weet hij parels te puren uit het alledaagse. "Wiskunde heeft me nochtans de das omgedaan bij mijn studie architectuur," lacht Guidi minzaam. "Als architect werk je ook steevast in opdracht. Dat ligt me niet zo. Fotografie kent dat probleem niet. Je kan fotograferen wat je maar wilt."

Guido Guidi is een pionier van de Italiaanse landschapsfotografie en werd sterk beïnvloed door Walker Evans, architectuur, neorealistische Italiaanse films en conceptuele kunst. Van meet af aan legt hij het onbekende Italië vast. Hij zoekt de grensgebieden op die niet onderhevig zijn aan een voorgeschreven iconografie. Voor Guidi geen postkaartfotografie van Italiaanse steden met een prachtig monument op elke straathoek, maar beelden van de rafelige randen van de stad. Fotograferen is een manier van leven, de camera een verlengstuk van de blik. "Ik gebruik een camera om de realiteit beter te begrijpen," vertelt hij. "De realiteit is niet onbeweeglijk, ze verandert voortdurend. Met foto's kan je een bepaald moment isoleren. Wanneer je er achteraf naar kijkt, kan je het in alle rust bestuderen en leren begrijpen."

Het omvangrijke oeuvre van Guidi lijkt het Europese antwoord op de Amerikaanse New Topographics-beweging uit de jaren 1970, met aanhangers als Robert Adams, Lewis Baltz en Stephen Shore, maar is het niet. De nieuw ingeslagen weg in de landschapsfotografie verloopt parallel. Guidi: "In de Amerikaanse fotografie zijn er twee stromingen. Voor New Topographics-fotografen aan de oostkust is fotograferen een mentale oefening. Of zoals Stephen Shore het zo mooi zegt: het is een verhoogde staat van bewustzijn, een manier om te communiceren met de wereld. Voor de West Coast Photographic Movement is de fotograaf een soort genie dat zijn ideeën oplegt aan de wereld. Denk maar aan de mooie, geïdealiseerde landschappen van Ansel Adams. Ik sluit inderdaad meer aan bij de eerste groep."

De foto's die hij met de grootformaatcamera maakt van zijn omgeving, architectuur en landschappen zijn poëtisch en zorgvuldig gecomponeerd. Guidi heeft lang moeten wachten op een internationale doorbraak, maar zijn boeken zijn bestsellers. Guidi: "Boeken maak ik al van voor de hype. Daarvoor moet ik mijn leraar Luigi Veronese, de enige Italiaanse leerling van de Hongaars-Amerikaanse kunstenaar László Moholy-Nagy, bedanken. Maar ik hou ook van het fotoboek als object. Mijn werk, waarin proces en sequentie belangrijke aspecten zijn, leent zich perfect tot het maken van een boek. Ik heb ook geen echte foto-opleiding genoten. Veel fotografen heb ik leren kennen via hun boeken. Het medium voelt gewoon heel erg vertrouwd aan."

GUIDO GUIDI: COL TEMPO. > 11/12, Fondation A Stichting, Van Volxemlaan, 304 bus 1, Vorst