Klare en minder klare lijnen in Nationale Bank

Sinds 2010 heeft de Nationale Bank (NB) haar wetenschappelijke bibliotheek ondergebracht in een mooi historisch gebouw van architect Désiré De Keyser uit 1872 in de Warmoesberg, die parallel loopt met de Berlaimontlaan waar het hoofdgebouw van de NB staat.

Het gebouw alleen al is een bezoekje waard, maar de NB heeft de ruime ontvangstruimte met genereuze lichtinval nu ook gebruikt om er een gratis tentoonstelling op te zetten met een selectie van haar kunstcollectie. Sinds 1972 verzamelt de Nationale Bank van België inderdaad hedendaagse kunst van Belgische of in België residerende kunstenaars.

Deze gelegenheidsselectie van een dertigtal werken is gebaseerd op de aanwezigheid van een uitgesproken lijnvoering in de compositie. Het geheel is dus één groot lijnenspel dat ook meteen de confrontatie aangaat met de architectuur van de centrale hal. Verschillende grote namen uit de Belgische naoorlogse beeldende kunsten zijn vertegenwoordigd. Uit de Cobra-beweging zijn dat Pierre Alechinsky en Christian Dotremont, vergezeld van hun inspiratiebron Henri Michaux, de schrijver die zijn schriftuur bij gelegenheid liet evolueren tot beeldend werk. Andere fervente beoefenaars van lijnenspel zijn Jules Lismonde (complex),

Houtgravure
Dan Van Severen en Raoul De Keyser (uitgepuurd). Van Pol Bury is een sculpturale houtgravure te zien, van Roger Raveel een aquarel die aan zichzelf refereert: Doorkijk op het wit van het papier door een muur van grijs uit 1978, en van Jacques Charlier het humoristische abstracte werk Peinture de salon uit 1991 waarin de lijnen op ondoorgrondelijke wijze de rokersruimte van de niet-rokersruimte scheiden. Soms is het lijnenspel heel efemeer, zoals bij de organische Traces van Eric Fourez of de mathematische figuren van Hugo De Clerq. Soms zorgen de lijnen nog voor figuratie zoals in de gearceerde contour van een man met een zwart hoofd van Ronny Delrue of de zwart-witfoto's van Georges Vercheval.

Ook de sculptuur van Gérald Dederen, een driedimensionale configuratie van aan elkaar gesoldeerde kopspelden, past mooi in het plaatje. Bij de tentoonstelling hoort trouwens een kleine brochure met wat duiding over leven en werk van alle kunstenaars. Verderop in de leeszaal hangt nog het permanente kunstwerk dat Pieter Vermeersch speciaal voor de leeszaal maakte.

Klare en minder klare lijnen