Hoewel het om kunstenaars van verschillende generaties gaat, zijn er wel gemeenschappelijke interesses te bespeuren. Pacquée debuteerde in de jaren zeventig en was/is een actieve beoefenaar van performancekunst in ons land.
Sommige van die performances worden hier ook op foto getoond. Zo is er een foto van de kunstenares in een straat in Antwerpen met een bordje ‘Waiting for my man who lost the war’.
Het werk mag dan van de jaren tachtig zijn, het ademt de sfeer uit van de woelige jaren zestig. In een reeks zwart-witfoto’s neemt de kunstenares de gedaante aan van het geslachtloze wezen ‘It’. In een recentere video zien we ze met verschillende lagen kleren over haar hoofd luidop ademhalen.
Textiel en gender komen ook terug bij Emmeline De Mooij. Zij stelt hier een grote muurinstallatie voor. Naast stukken kledij en stof in felle kleuren, hangen er foto’s van hygiënische producten, een rol WC-papier en ontsmettingsmiddel. Die objecten gaat de kunstenares niet alleen activeren tijdens een performance (op 10 september), de toeschouwer wordt ook uitgenodigd om zelf een aantal van die stukken uit te proberen.
Overtuigender is een werk dat bestaat uit een lappendeken van textiel, waaronder één in vleeskleur, en een foto van een naakte vrouw. Het zorgt voor een interessante uitbreiding van het medium fotografie. Beide kunstenaressen combineren wel vaker verschillende media op eigenzinnige wijze. De confrontatie tussen de twee dames is weliswaar origineel, individueel overtuigt het werk niet altijd. Geen tentoonstelling om wild enthousiast over te zijn. Eerder een tussendoortje.
Fijn dat je wil reageren. Wie reageert, gaat akkoord met onze huisregels. Hoe reageren via Disqus? Een woordje uitleg.