In de vijftien jaar sinds Adil El Arbi en Bilall Fallah elkaar tegen het lijf liepen op een Brusselse filmschool hebben ze twee Brussel-films gedraaid, een Antwerpse kaskraker, twee pilootafleveringen van Amerikaanse tv-series en de beste van de drie Bad boys-blockbusters met Will Smith. Die laatste film, hun eerste Hollywood-project, overtreft in zijn openingsweek alvast alle verwachtingen.
Het is officieel niet langer te familiair om Adil El Arbi en Bilall Fallah Adil & Bilall te noemen. De twee-eenheid die Brussel en Vlaanderen veroverde met Black en Patser staat als Adil & Bilall op de aftiteling van een Hollywood-blockbuster van 90 miljoen dollar: Bad boys for life. Het is de derde film met sterren Will Smith en Martin Lawrence als twee aan elkaar tegengestelde politieagenten van Miami die gekscheren terwijl ze op schurken jagen. Een kenmerk is ook dat er meer in ontploft dan in een doorsnee-oorlogsfilm.
De eerste twee Bad boys dateren van 1995 en 2003, en werden geregisseerd door Michael ‘Transformers’ Bay. Ze brachten een bom geld op maar de pers vond ze dom en lawaaierig. Van de threequel werd niet veel verwacht, zeker nu hoofdrolspeler Will Smith de vijftig voorbij is en moet herstellen van een reeks flops. Maar Adil & Bilall verbazen met een pretentieloze popcornfilm met minder idiote bombast, minder chaotische actiestukken en meer relativerende humor.
De golden boys stonden BRUZZ vorige vrijdag te woord in het Brusselse hotel Amigo. Op dat moment wisten ze al dat de pers aangenaam verrast is door hun film, maar nog niet dat het openingsweekend in Amerika een triomf zou zijn. Van de cijfers hangt af of hun Hollywood-sprookje wordt vervolgd. “Alles staat of valt met de box office,” knikt Bilall. "De cijfers bepalen of we naar Hollywood terugkeren."
Intussen is duidelijk geworden dat Bad boys for life de verwachtingen meer dan inlost. De film heeft na vier dagen in de bioscoop al 100 miljoen dollar opgebracht. Dat betekent dat Bad boys for life zichzelf al heeft terugbetaald. Een hele straffe stunt, gezien de relatief lage verwachtingen. Het zou dus zomaar even kunnen dat het Hollywood-sprookje van Adil & Bilall een vervolg krijgt.
De eerste draaidag was een hoogtepunt. Iedereen is aanwezig. Ineens ben je echt Will Smith en Martin Lawrence aan het filmen terwijl ze aan het racen zijn
Hoe blijven jullie toch zo kalm onder al die druk?
ADIL: We zijn niet rustig. We zijn moe.
BILALL: We zijn kapot én er is toch niets meer dat we nog kunnen doen.
ADIL: Ons lot ligt nu in handen van het publiek en van de cinemagoden. Zij zullen beslissen. Als het getal te laag ligt, moet Hollywood ons niet meer hebben. Voor ons is het nu alles of niets.
Als ik het goed heb, begon jullie Amerikaans avontuur met Black, jullie Romeo-en-Julia-in-Brussel-film.
BILALL: Black won de Discovery Award op het filmfestival van Toronto en dat trok de aandacht van de Hollywood-agents. Zij wilden ons meteen inlijven en de deuren van Hollywood voor ons openen. Ze toonden Black aan iedereen in de business. Een van onze eerste meetings in Hollywood was met Jerry Bruckheimer (de legendarische producent achter Beverly Hills cop, Top gun, The rock, Con Air, Armageddon, Pearl Harbor en Pirates of the Caribbean, nr). Toen hij vroeg wat voor films we wilden maken, noemden we meteen Bad boys for life omdat we wisten dat dat nog moest worden gemaakt. Maar Joe Carnahan (bekend van The A-team en The grey, nr) bleek daar al aan verbonden. Jerry is ons projecten blijven sturen. In 2016 kregen we Beverly Hills cop 4 onder onze neus. We hebben getekend maar uiteindelijk is dat project niet doorgegaan.
ADIL: Ondertussen had Will Smith Black gezien. Hij was grote fan en wilde met ons samenwerken aan ‘een project’. Toen Carnahan zich in 2017 terugtrok, kwam Bad boys for life bij ons terecht. Helaas moesten we passen omdat we op het punt stonden Patser te draaien. Er werd een andere regisseur aangeduid maar Will Smith wilde eerst Genie spelen in Aladdin. In 2018 werden we opnieuw gepolst en toen hebben we ja gezegd.
BILALL: Het was dus het lot.
Op een gegeven moment zaten we beiden tegelijk aan de grond. Will Smith heeft ons toen opgepept als een geweldige motivational speaker
Will Smith en Martin Lawrence kennen de personages door en door én hadden pakken meer ervaring dan jullie. Trok dat jullie verhouding scheef?
BILALL: Als Will Smith en Martin Lawrence samenspelen, hoeven wij amper iets te doen. Die gasten zijn keigoed. Het enige wat soms speelde: zij zijn de makers van Bad boys, wij waren de fanboys. Soms moesten wij hen eraan herinneren dat we een Bad boys aan het maken waren. Het DNA ligt vast. We gotta stick to that.
ADIL: Soms moesten we al lachend tegen hen zeggen: 'Hé, mannen, probeer niet om een Oscar te winnen, we zijn Bad boys aan het draaien.' Het moest fun blijven.
In Black en Patser zitten ook wel een paar actiescènes maar de kostprijs en de schaal is onvergelijkbaar met wat jullie in Bad boys for Life orkestreren. Klamme handjes gehad?
ADIL: Veel stress. Gelukkig had de crew veel ervaring opgedaan met de Fast & Furious-films, Marvel-producties én de meeste Michael Bay-films. We werkten samen met de top van de wereld. Supercool. Alsof je de coach bent van een dreamteam van voetballers.
BILALL: We hebben op YouTube heel veel actiescènes geanalyseerd. Elk shot was uitgetekend en besproken. De studio, de acteurs, de producers: iedereen moeten het voorbereidende, zeer gedetailleerde werk goedkeuren. Iedereen weet exact wat en hoe er gefilmd wordt.
In de eerste sequentie stuift Will Smith in zijn Porsche het strand van Miami op en roept ‘sorry white rich people’ tegen de verbouwereerde badgasten.
BILALL: Toen ze met dat zinnetje afkwamen, dacht ik: wha-yo, dees is de shit! Dit moet in de film, no matter what. Ik heb enorm veel gelachen tijdens het werk. Zo hard dat ik er bijna van moest kotsen.
ADIL: De film is een achttal keer getoond aan een testpubliek. Met micro’s en camera’s worden hun reacties gemeten. Je ziet welke grappen werken en dus in de film kunnen blijven en welke niet. Superhandig want zelf vind je na een tijdje niks meer grappig.
Een leuke knipoog naar België is dat de discotheek Zillion heet, zoals de beruchte Antwerpse megadancing van twintig jaar geleden. Hadden jullie geen plannen om een serie te draaien over de Zillion?
ADIL: Klopt! Het was ooit onze grote droom om een tv-reeks te maken over de Zillion. Dat is er niet van gekomen.
BILALL: Dit is onze hommage aan die nooit gedraaide serie.
ADIL: We zijn van België. Dat mag je toch even laten zien?
BILALL: Er zijn nog meer referenties. De bad guy schiet met de P90-kogels uit de fabriek van Herstal.
Hebben jullie moeten vechten om te kunnen werken met jullie vaste cameraman, de uitstekende Robrecht Heyvaert?
BILALL: De casting is een zeer gevoelig proces. Over de acteurs hadden we niet veel te zeggen. Er is maar één grote fight geweest: we wilden absoluut Robrecht erbij.
ADIL: Dat was niet evident. Ze waren al gestrest om een film van 100 miljoen aan ons te geven. Ook nog eens in zee gaan met een cameraman die in hun ogen geen ervaring had, verhoogde die stress nog. De deal was: 'Jullie krijgen Robrecht maar alle andere functies vullen wij in.'
BILALL: Ondertussen zijn Jerry Bruckheimer en Sony wild van Robrecht. Mel Gibson wil The wild bunch met hem draaien.
Noem eens een hoogtepunt én een dieptepunt van jullie Hollywood-avontuur?
ADIL: De eerste draaidag was een hoogtepunt. Iedereen is aanwezig. Ineens ben je echt Will Smith en Martin Lawrence aan het filmen terwijl ze racen met een auto.
BILALL: Op het laatst waren Will Smith en Jerry Bruckheimer er - putain - élke dag bij om de film tot in de puntjes afwerken. Ze waren extreem gepassioneerd. Dan knijp je wel even in je arm.
ADIL: Er waren ook meer dan genoeg dieptepunten. Ik denk aan alle conflicten waarin geroepen werd: met de baas van de studio, met Jerry, met Will… Dat was emotioneel en intens.
BILALL: Op een bepaald moment zag geen van ons tweeën het nog zitten. Dat was ons nog nooit overkomen. Normaal ziet één van ons het niet meer zitten en trekt de andere hem weer recht. Als ik het niet meer aankan, is Adil er, en omgekeerd. Maar nu waren we beiden tegelijk volledig kapot en iedereen zag dat. Will Smith is toen op ons afgestapt en zei als een geweldige motivational speaker: 'wat er nu ook door jullie hoofden gaat, het komt goed.’
Ik moet ook toegeven dat het emotioneel zwaar was om zo lang zo ver weg te zijn van familie en vrienden. Bovendien ben je elke dag bang om te falen. Ik heb de zwaarste momenten in mijn leven meegemaakt én de mooiste. Het was een emotionele rollercoaster.
We kregen telkens hetzelfde antwoord op onze vraag: 'Aan deze film verdienen jullie niets, je moet wachten tot de volgende'
Hebben jullie financieel het grote lot gewonnen?
ADIL: Totaal niet. We kunnen nu een lening aangaan voor een appartement in België, maar het wordt afbetalen. In een keer kopen zit er niet in. (Lacht) We gaan de exacte cijfers niet geven, al kan je dat wel opzoeken. We kregen het DGA (Directors Guild of America)-minimum. Eerst boden ze ons minder dan het minimum aan omdat we met z'n tweeën zijn, maar de DGA verbood dat. Van ons loon vliegt nog 60 procent het raam uit: 30 procent naar managers, agents en lawyers, 30 procent naar de belastingen.
BILALL: Krijgen we iets als de film een succes is? Nee. Krijgen we iets als het een monstersucces is? Nee. We kregen telkens hetzelfde antwoord op onze vraag: 'Aan deze film verdienen jullie niets, je moet wachten tot de volgende.'
Ten tijde van Patser vertelden jullie ons Hollywood-films te willen afwisselen met Belgische producties. Is dat nog steeds het plan of is Brussel jullie aan Hollywood kwijt?
ADIL: Tijdens Bad boys snakten we meer dan ooit naar iets normaals en kleins.
BILALL: Onze agents en managers willen ons zo snel mogelijk terug naar Hollywood sturen, maar wij willen even in België blijven. De Hollywood-machine, zeker als er grote namen bij betrokken zijn, verplicht je om op veilig te spelen. Hier kan je veel meer risico’s nemen, je mag eens een fout maken. Je mag ideeën proberen die misschien niet goed uitdraaien. Die vrijheid blijft erg belangrijk voor ons. Maar voor een blockbuster of een grote film moet je wel naar Hollywood. Dat kan hier niet. Afwisseling is de oplossing. Bad boys for life geeft ons hopelijk de power en de vrijheid om de dingen te doen die we willen doen. De volgende stap is: een eigen verhaal brengen.
Waar denken jullie aan?
ADIL: We zouden films willen maken zoals Martin Scorsese, Spike Lee, Alfonso Cuarón, Barry Jenkins, Damien Chazelle.
BILALL: Je moet het ijzer smeden wanneer het heet is. Op dit moment is het superheet.
Will Smith (rechts) en Martin Lawrence
Tijdens 'Bad boys' snakten we meer dan ooit naar iets normaals en kleins
Afstuderen aan onze meest kunstzinnige filmschool, Sint-Lukas (nu bekend als LUCA School of Arts), en vervolgens Michael Bay opvolgen, hoe voelt dat?
ADIL: Het is ironisch: de school waar Hollywood een slecht woord is, ziet twee afgestudeerden een keiharde popcornfilm maken met Jerry Bruckheimer. We komen niet eens van het RITCS. (Lacht)
BILALL: Ik denk dat Sint-Lukas een meerwaarde voor ons was. Al die films van Truffaut, Godard en Haneke die we hebben bestudeerd, gaven ons een ander inzicht dan de populaire films waar we mee zijn opgegroeid. Zij zijn masterminds van filmregie. Hun level is supermoeilijk te bereiken. Onze bedoeling is nu om te blijven groeien. No matter of de films klein of groot zijn, commercieel of niet: schoonheid is in alle genres te vinden.
ADIL: We zouden graag een Parasite (de Koreaanse thriller die vorig jaar werd bekroond met de Gouden Palm, nr) maken maar ik denk niet dat we ooit het genie van Bong Joon-ho zullen bereiken.
Wat als Bruckheimer aanklopt voor Bad boys 4?
ADIL: Dan happen we onmiddellijk toe. Het zou hard zijn om te accepteren dat iemand anders dat regisseert. Tenzij Michael Bay zegt: ‘Jongens, ik ben terug.’
BILALL: Zelfs dan. Dit is nu onze shit. (Lacht) We hebben heel veel liefde voor de personages. Ik zie Mike en Marcus doodgraag. Ik wil nog een rit.
De film is vanaf woensdag ook in onze zalen te zien.
Lees meer over: Film, Bilall Fallah, Adil El Arbi, Bad Boys, Will Smith
Fijn dat je wil reageren. Wie reageert, gaat akkoord met onze huisregels. Hoe reageren via Disqus? Een woordje uitleg.