Arrietty

Minimensen zien een einde komen aan hun gerieflijke leven. Hayao Miyazaki (Spirited away, Ponyo) liet de regie over aan een trouwe luitenant. De animatie is betoverend, de lelijke liedjes zijn dat niet.

De wat ons betreft onvolprezen Hayao Miyazaki (Spirited away, Howl's moving castle, Ponyo on the cliff by the sea) drukte zelf het idee door om een animatiefilm te baseren op een verhaal van de Engelse schrijfster Mary Norton over mensen die twintig keer zo klein zijn als wij en graag spulletjes van ons lenen. Hij werkte een scenario uit en waakte over de planning, maar de uiteindelijke regie liet hij over aan trouwe luitenant Hiromasa Yonebayashi. Een somptueuze villa, een weelderig bloeiende tuin, een poppenhuis en de mogelijkheid om met perspectief te spelen, lenen zich goed voor de heldere visuele poëzie waar Studio Ghibli zijn naam mee heeft gemaakt. Die traditie wordt voortgezet. Minder heuglijk nieuws is dat lelijke, luidruchtige liederen de sfeer van betovering bederven. Zo'n uitschuiver zijn we van Ghibli niet gewoon. In het verhaal herkennen we thema's en personages die Hayao Miyazaki na aan het hart liggen. Het dappere, jonge meisje Arrietty gaat op ontdekking in de vreemde wereld. Ze achterhaalt dat ze niet moet sidderen en beven voor de grote mensen. Met de stille, zieke jongen Sho sluit ze vriendschap. Menselijke wreedheid leidt niettemin tot een catastrofe. Arrietty en haar ouders zien zich verplicht om hun vernielde huis (en het bijbehorende gerieflijke leven) achter zich te laten. Vol goede moed gaan ze onzekere, moeilijke tijden tegemoet. Het is akelig actueel in Japan.

UGC Gulden Vlies