The Bling Ring: bizarre film van Sofia Coppola

Bizar ding, The Bling Ring. Een beproeving is Sofia Coppola’s weigering om een standpunt in te nemen of een duidelijke visie te etaleren. Het is tegelijk haar grote kracht en zwakte. Het ene moment verdenk je haar film ervan zo hol, leeg en gebaseerd op uiterlijk vertoon te zijn als de celebrity-cultuur die ze schildert. Het andere niet.

Nerveus volgt de camera een vijftal tieners uit Los Angeles die uit verveling en 21ste-eeuwse balorigheid beginnen in te breken in de villa's van de door hen aanbeden beroemdheden. Dat de film feiten recapituleert is nauwelijks te geloven.

De piepjonge dievenbende die The Bling Ring genoemd werd, achterhaalde via internet wanneer sterren als Paris Hilton en Lindsay Lohan niet thuis waren en vonden soms gewoon een reservesleutel onder de deurmat. Om vingerafdrukken maakten de dieven zich dan weer geen zorgen. En om de ode aan de domheid te vervolledigen: de meisjes en jongen pronkten met hun buit op Facebook.

Die buit bestond in essentie uit peperdure luxeprullen waar de beroemdheden mee pronken en teveel van hebben. Even kunnen blinken, even Paris Hilton zijn, is het enige wat nog in de buurt komt van een levensdoel. De satire nodigt zichzelf uit.

Maar Coppola weigert de dans, houdt de kinderen min of meer buiten schot en tast het tijdperk af van oppervlakkigheid, onverschilligheid en reality-sterren als halfgoden. Soms was me te vaag waar ze naar toe wil. Soms was het prettig om me te laten wiegen door de dromerige beelden, de sfeer, de paaldans van Emma Watson en het geweldig samengaan van beeld en muziek. Muziek van Kanye West, M.I.A., Azealia Banks, Rye Rye, Phoenix, Frank Ocean én Can. Benieuwd of The Bling Ring rijpen zal.