Brussels Film Festival: spot op de Europese cinema

De opdracht die het Brussels Film Festival zichzelf heeft gegeven, is niet gemakkelijk, maar iemand moet het doen: de schijnwerpers richten op de Europese cinema. Op een feestelijke manier als het even kan. Zeven tips voor wie na de verkiezingen tijdelijk op kiezen is uitgekeken.

​

ALAN PARKER

Net als vorig jaar is de eregast van het festival een al wat oudere regisseur die vakmanschap hoog in het vaandel draagt en nooit bezweken is voor de verleiding om zichzelf als regisseur op voor het voorplan te plaatsen. Na Bertrand Tavernier verwelkomt Brussel de Brit Alan Parker. Zondag geeft hij een masterclass in Flagey. Cinematek grijpt zijn komst aan voor een volledige retrospectieve. Parker is niet op één genre vast te pinnen. Met The Commitments leerde hij de wereld dat er soul zit in Dublin. Het rauwe Midnight express (naar een scenario van Oliver Stone) is een gevangenisdrama dat je niet licht vergeet. Mississippi burning is een harde aanklacht tegen racisme in the deep South, terwijl Evita een verfilming is van een musical van Andrew Lloyd Webber met Madonna in de rol van presidentsvrouw Eva Perón die Argentinië vraagt om niet voor haar te huilen.

LA CHAMBRE BLEUE

You never get a second chance to make a first impression: het Brussels Film Festival vliegt erin met een nieuwe film van Mathieu Amalric. De eigenzinnige Franse acteur uit de films van Arnaud Desplechin én de James Bond-film Quantum of Solace deed in 2010 als regisseur van zich spreken met het naar John Cassavetes gemodelleerde stripteaseuseportret Tournée. La chambre bleue kwam er op een diefje. Amalric is een veelgevraagde acteur en hield zich tussen twee opnames door – op de sets van Wes Anderson, David Cronenberg, Roman Polanski en de broers Larrieu – vooral bezig met de voorbereidingen van de verfilming van de roman Le rouge et le noir van Stendhal. Dat project kreeg hij (nog) niet van de grond. Wel zag hij de kans om zonder veel nadenken, in een mum van tijd en met de hulp van de vrienden een rauwe, donkere policier te verfilmen van de Luikse schrijver Georges Simenon. Van het verhaal word je niet vrolijk: lichamelijke passie brengt je in de beklaagdenbank, liefdes- en schuldgevoelens vreten je op. Maar Amalrics mise-en-scène is bevlogen. Als er nog één of twee films even straf zijn als het spannende, zweterige, sexy La chambre bleue dan spreken we straks over een zeer geslaagde editie.

OF HORSES AND MEN

Twaalf Europese films dingen in competitie mee naar de Golden Iris Award. Uit IJsland komt een komedie overgewaaid die eerder al erg in de smaak viel op de festivals van San Sebastián, Tokio en Rotterdam. Men vergelijkt de kurkdroge, zwarte humor met die van Jim Jarmusch en Aki Kaurismäki. Theaterregisseur Benedikt Erlingsson trok voor zijn filmdebuut Of horses and men naar een heel mooi maar onherbergzaam stukje IJsland waar mensen nog massaal gebruikmaken van de kleine maar sterke IJslandse paarden. Een beeld uit de film dat naar meer smaakt: een man die met zijn mooie merrie pochen wou bij een knappe weduwe moet dulden dat zijn merrie door haar ontsnapte hengst bereden wordt terwijl hij er nog op zit. Grijns.

THE REUNION

Met drie films spant Zweden de kroon in de competitie. Een geval apart is The reunion van Anna Odell, een artieste die met haar performances Zweden al meermaals op stelten heeft gezet. In haar erg persoonlijke eerste langspeelfilm trekt ze naar een schoolreünie waarop ze niet werd uitgenodigd en wijst met rampzalige gevolgen de schoolgenoten van weleer op hun pestgedrag. The reunion wordt omschreven als een onthullend experiment rond identiteit, waarheid, valsheid, werkelijkheid en fictie.

IN DE OPENLUCHT

Het Brussels Film Festival geeft zijn bezoekcijfers een flinke boost met gratis openluchtvertoningen op het Heilig Kruisplein. De leukste film op het programma is Looking for Eric, een komedie waarin Ken Loach de lof zingt van vriendschap en solidariteit, en de Franse voetballer Eric Cantona zijn beste beentje voorzet. Voetbal is een beetje de rode draad doorheen de selectie. Je suis supporter du Standard lacht met de ontwenningskuur van een supporter van de Luikenaars. En Benoît Poelvoorde schittert in Les rayures du zèbre als voetbalmakelaar die in Afrika talenten ronselt.

PULP: A FILM ABOUT LIFE, DEATH & SUPERMARKETS

Het festival heeft al veel plezier beleefd aan het idee om te voorzien in een luik met muziekdocumentaires. Een hoogtepunt vorig jaar was het blitzbezoek van Matt Berninger van The National. Hij kwam Mistaken for strangers inleiden, geen promofilmpje maar een persoonlijk werkstuk van Tom Berninger, Matts ambitieloze broer die als klungelende roadie mee was op tournee. Dit jaar is het onder andere uitkijken naar een documentaire van Florian Habicht over Pulp, de britpopband die in 1995 Oasis en Blur overtrof met het wereldnummer ‘Common people’. De documentaire focust op een reünieconcert dat de band van Jarvis Cocker vorig jaar gaf in Sheffield. Uitgangspunt is dat je om Pulp te begrijpen hun kritisch ingestelde home-town moet kennen.

FÖLLAKZOID

Na de geweldige optredens van Tindersticks en Chromatics op voorgaande edities is het uitkijken naar de filmconcerten die dit jaar het festival opluisteren. Het Luikse My Little Cheap Dictaphone en het Antwerpse Flying Horseman gaan hun muziek combineren met beelden uit de collectie van het Filmarchief. Van Föllakzoid mogen we Chileense psychedelica verwachten. De band krijgt versterking van Jozef van Wissem, de Nederlander die Only lovers left alive van Jim Jarmusch van muziek voorzag.

data: 6 > 14/6

waar: Flagey, Elsene + Cinematek, Brussel