Festival Filmer à tout Prix focust op 'protest cinema'

Om de twee jaar stelt Filmer à tout Prix een slordige honderd documentaires voor. Het festival breekt een lans voor werken die op uiteenlopende wijze de werkelijkheid te lijf gaan. Speciale aandacht voor de ‘protest cinema’ brengt de veertiende editie op smaak. Agenda’s oog valt op deze vijf onbetaalbare documentaires.

Tahrir
Gisteren nog op het Tahrirplein, vandaag al in de betere bioscoop. De Italiaan Stefano Savona had vrij snel in de mot dat er eind januari op het plein in Caïro geschiedenis geschreven werd. Op de zesde dag van de volksopstand die de corrupte president Mubarak tot aftreden zou dwingen, was hij al met zijn camera aanwezig. Hij ziet af van commentaar en laat de beelden voor zich spreken. Dat levert een heel andere kijk op de gebeurtenissen op dan de televisiereportages en de overvloed aan amateurbeelden. Tahrir is de openingsfilm van Filmer à tout Prix.

Epilogue
Brusselaar Manno Lanssens mocht de laatste maanden filmen van Neel. De behandeling tegen kanker is stop gezet en deze dappere vrouw vindt de kracht om de dood recht in de ogen te kijken. Ze herinnert er ons aan dat we niet verplicht zijn om de dood weg te moffelen, om weg te kwijnen in anonieme ziekenhuiskamers noch om afscheid nemen uit te besteden aan derden. We zien ook hoe haar man Mark en de kinderen Sanne (28), Wannes (26) en Judith (17) omgaan met het nakende afscheid van hun geliefde. Er is geen handleiding.

Bruxelles-Kigali
Marie-France Collard filmde het proces tegen Ephrem Nkezabera. Hij wordt de bankier van de Rwandese genocide genoemd. Hij is medestichter van Radio Mille Collines, de haatzender die in 1994 in Rwanda opriep tot de genocide tegen de Tutsi's en gematigde Hutu's. De Hutu-extremist werd voor het assisenhof van Brussel nagenoeg over de hele lijn schuldig verklaard. Voor de slachtoffers was het proces een fundamentele stap in hun herstel. 'Bruxelles-Kigali' neemt net als 'Epilogue' deel aan de Belgische competitie. De jury zal het moeilijk krijgen. Ook 'Spectres' van kunstenaar Sven Augustijnen en een nieuwe Kongo-documentaire van Bram Van Paesschen zitten in de selectie.

Goodbye CP
Cinéma vérité waar je niet goed van bent. Onverbloemd en zonder zichzelf weg te cijferen of verantwoordelijkheid te ontlopen filmt Kazuo Hara een groep geestelijk gehandicapten die veroordeeld zijn tot een leven in de marge. Een van hen kruipt halfnaakt op straat om mensen via pamfletten te wijzen op de nood aan betere leefomstandigheden. Na dit debuut filmde Kazuo Hara nog een handvol spraakmakende, confronterende documentaires waarin hij niemand spaart, op de eerste plaats zichzelf niet. Het festival toont ze. Kazuo Hara is de eregast van het festival.

Mafrouza
Maak uw borst nat voor een documentair fresco van 12 uur, netjes verdeeld in vijf delen en vijf vertoningen. Mafrouza was de naam van een sloppenwijk in Alexandrië die boven een Grieks-Romeinse necropool werd gebouwd maar er in 2007 aan moest geloven. Emmanuelle Demoris heeft uitgebreid de tijd genomen om via het levensverhaal van meerdere bewoners het leven te schetsen zoals het is. Zelfs als er maar de helft waar is van de laaiend enthousiaste kritieken in de Franse media, is de cyclus een ferme aanrader.

waar: verschillende locaties

* Flagey, Heilig Kruisplein, Elsene

* Paleis voor Schone Kunsten, Ravensteinstraat 23, Brussel

* Cinematek, Baron Hortastraat 9, Brussel

* Espace MAGH, Priemstraat 17, Brussel