Film: Au cul du loup

Deze Belgische film is met de beste bedoelingen gemaakt, won twee prijzen op het festival van Amiens en toont dat Christelle Cornil genoeg in haar mars heeft om hoofdrollen te spelen. Maar, met alle respect, veel meer zit er niet in.

Een jonge, werkloze vrouw uit Charleroi erft een bouwvallig huis in een onherbergzaam, verlaten stukje Corsica. Tegen het advies van haar ouders en vriendje in, trekt ze er naar toe. Het huis verkopen zonder ooit gezien te hebben, vindt ze haar oma verraden. En na dertig jaar is het hoog tijd om eens iets onredelijk te doen, om tenminste te proberen te ontsnappen aan een grauw bestaan. In Corsica ontdekt ze een andere manier van leven: minder comfortabel maar dichterbij de natuur.

Pierre Duculot draai al jaren mee in het kortfilm-circuit en kreeg op latere leeftijd de kans om een langspeelfilm te draaien. Hij is duidelijk gek op Corsica maar slaagt er niet in om zijn hommage aan het eiland ook dramatisch interessant te maken. Ronduit ergerlijk is dat hij zijn publiek als een schoolmeester behandelt: de dialogen worden misbruikt om alles van naadje tot draadje uit te leggen. Gebruikt een caféganger de uitdrukking 'au cul du loup' dan zegt hij er meteen bij wat het betekent (in het hol van Pluto, red.) en dat het een uitdrukking is. Niet goed genoeg.

zalen: Vendôme