Film: BXL-USA

Wat heb je zoal nodig om Brussel in Los Angeles te veranderen? Met een rode Pontiac, een beetje verf, een stuk plakband, een rijke verbeelding en wat enthousiasme kom je al een heel eind. Toch als je moeder 75 jaar oud is en last heeft van cataract.

What's the matter? De niet op haar mond gevallen Florette is in de waan dat ze mag deelnemen aan een zangwedstrijd in Amerika. Zoon Leopold is het geld kwijt en wil zijn moeder doen geloven dat ze door Amerika kan trekken zonder Brussel (of Oostende) te verlaten.

Hij kan rekenen op de knutselkunsten en de onorthodoxe ideeën van Rudy. Plaats verkeersbord C3 onder de witte M van de MIVB en je hebt alleen nog 'TEL' nodig voor je Amerikaanse moteluithangbord.

Het opzet van deze zotte komedie met twee tot drie ontroerende momenten lijkt als twee druppels water op dat van Good bye Lenin! van Wolfgang Becker. De naar Parijs verkaste Brusselse regisseur Gaëtan Bevernaege verwijst evenwel sluw naar een nog veel oudere inspiratiebron: De Ruimtesmurf, een van de betere strips van Peyo.

Het is te merken dat BXL-USA, een bestelling van betaalzender Canal+, gemaakt is op maat van de Franse televisiekijker. Het vertekende beeld dat de Fransen van de zotte, bier zuipende, met een raar accent pratende Belgen hebben, wordt niet bepaald rechtgetrokken. We maken er geen drama van: BXL-USA is op tijd en stond grappig.

zalen: Actor's Studio