Film: Byzantium

Byzantium bijt niet en dat is wat jammer voor een vampierfilm. Neil Jordan heeft al betere films gemaakt. Interview with the vampire, The crying game, ik noem maar wat er het eerst in mij opkomt. Tegelijk herinneren die films er ook aan dat hij een goede verteller is.

Dus schuif wat dichter bij elkaar en luister naar zijn verhaal over twee vrouwelijke vampiers die op de vlucht zijn voor de vampier(h)orde die bloedzuigende vrouwen een abominatie vinden. De zeurpieten. Wie heeft er nu iets tegen schoonheden en talenten als Gemma Arterton uit Quantum of solace, Prince of Persia en Tamara Drewe, en Saoirse Ronan uit The host, Hanna en Atonement?

Hun personages, Clara en Eleanor, spoelen aan in een troosteloze kuststad. Eleanor is geboren in 1804 maar eeuwig zestien en eeuwig opgescheept met een beschermende moeder die zich prostitueert. Het zal je maar overkomen. Eleanor heeft het evenwel vooral gehad met de geheimhouding. Plezant is het niet om je levensverhaal neer te schrijven en het vervolgens telkens weer te vernietigen voor iemand het leest. Verliefd worden op een leukemiepatiënt, verwart het meisje nog meer.

Een paar keer kleurt het scherm, lekker theatraal, zo rood als maar kan. Andere scènes leunen dichter aan bij het wonderlijke Let the right one in van Tomas Alfredson. Geen slechte film, maar hoever kom je daar nog mee in tijden dat er zoveel te zien en te horen valt?

Zalen: Kinepolis, UGC Gulden Vlies