Film: Cloud Atlas

Beschrijven welke personages Tom Hanks allemaal speelt, zou alle plaats opsouperen én ons niet veel verder helpen, want ook Halle Berry, Ben Whishaw, Hugh Grant en zes collega's spelen meerdere personages in Cloud Atlas.

Ze herkennen achter dikke lagen make-up, maskers, tattoos, vreemde kapsels en andere vermommingstechnieken is een moeilijk en schadelijk spel: het leidt af en versterkt het vermoeden dat de hele show potsierlijk is.

Op een kleine drie uur worden er in zes verschillende registers zes verhalen doorgejaagd die zich in zes verschillende tijden afspelen, maar toch innig met elkaar verbonden zijn. Niet alleen acteurs keren terug, ook personages, geboortevlekken, zielen, muziek, motieven en thema's.

Het zijn verhalen over verdrukking en vrijheid, predestinatie en vrije wil, de slang die in zijn staart bijt én onze behoefte om ons wedervaren en onze metafysische ideeën en gevoelens te verwerken in verhalen, mythes of symfonieën. Dat is niet niks.

Regisseurs Andy en Lana Wachowski en Tom Tykwer slagen er veel minder goed in om de torenhoge ambities te versmelten met puur vertelplezier dan David Mitchell in zijn boek Cloud atlas.

Begrip voor wie de film te megalomaan en pompeus vindt, maar ik ben zoals wel vaker (zie The fountain van Darren Aronofsky) gecharmeerd door de tot mislukken gedoemde poging om het mysterie van het menselijke leven te omvatten.

zalen: Kinepolis, UGC Gulden Vlies