Film: Hugo

De regisseur van 'Taxi driver' en 'Mean streets' die zijn zinnen zet op een kinderfilm in 3D. Het leek een slechte grap. Maar wat blijkt? 'Hugo' is een van Martin Scorsese’s meest persoonlijke films.

De meester wendt met het enthousiasme van een jong veulen al het CGI-geweld en de 3D-technologie aan om een hommage te brengen ... aan Georges Méliès. Deze illusionist onderkende als eerste de mogelijkheden om met technologische wonderen en een grote dosis fantasie, spel- en vertelplezier films te maken die doen dromen.

Vooral in de tweede helft van de film viert Scorsese zijn passionele liefde voor film en filmgeschiedenis bot, inclusief een vurig pleidooi voor het werk van filmarchieven. Cinematek zal het graag horen.

Te vrezen valt wel dat cinefielen zwaarder geëmotioneerd zullen zijn dan kinderen. Halverwege kirt het nichtje van de norse speelgoedverkoper wel "Dit is Neverland, Oz en Schatteneiland in één", maar zo meeslepend is het verhaal heus niet.

In het Parijs van de jaren 1930 woont de kleine Hugo heel alleen in de vergeten ruimtes van een treinstation. Als hij niet in de weer is met het opwinden van de vele klokken, werkt hij aan een kapotte mechanische robot. Die automaton leidt niet zoals gehoopt tot een boodschap van zijn overleden vader maar tot de ontdekking van de magie van film. Ook niet mis. Lang niet mis.

zalen: Kinepolis, UGC De Brouckère, UGC Gulden Vlies