Film: Les Enfants Loups

Vergeet The Croods, vergeet Pinocchio, de beste animatiefilm in de zalen is met ruime voorsprong de anime Les Enfants Loups van Mamoru Hosoda, bekend van La Traversée du Temps. Ook al is het kleurgebruik fantastisch, zeker wanneer de natuurpracht bezongen wordt, op gebied van animatie verlegt Hosoda geen grenzen.

Maar jongens toch, wat vertelt hij goed en wat is zijn verhaal lief, aangrijpend en delicaat. Zonder dat het ooit melig wordt. Met de nodige humor en een vleugje poëzie.

De titel is een beetje bedrieglijk. De held van het verhaal zijn geen wolfskinderen maar hun jonge moeder. Zo zuiver, zo goed, zo wijs, zo dapper en zo mooi glimlachend dat je er stil van wordt.

Hana verliest de moed niet wanneer haar mooie, mysterieuze geliefde sterft nog voor hij heeft kunnen uitleggen hoe men kinderen opvoedt die net als hij mens of wolf kunnen zijn. Hana ruilt de stad voor een afgelegen huis op het platteland waar Ame (geboren tijdens de sneeuw) en kleine broer Yuki (geboren tijdens de regen) ongestoord kunnen stoeien, stout zijn en alle dingen doen die bij het opgroeien horen. Getuige mogen zijn van hun intimiteit, voelt aan als een groot voorrecht.

Een tweede belangrijke thema van dit ontroerend epos over het groot brengen van kinderen is leven in harmonie met een natuur die niet noodzakelijk lieflijk is maar al ons respect verdient. Hoogstaand.