Film: Les nouvelles aventures de Capelito

Er was eens een paddestoel genaamd Capelito. Op een dag ging hij vissen op een bevroren meer. Maar de vissen wouden niet bijten. Misschien wel omdat zijn aas er uitzag als een vis en voorzien was van haakjes die we kennen van de stokken waarmee op de kermis naar eenden gevist wordt.

Capelito bedacht dat hij de vissen misschien kon hypnotiseren met een nepvis waarvan de ogen draaien als een spiraal. Ook dat werkt niet. Maar wie is zo dom om na het ophalen van de lijn het hypnose-aas zelf in de ogen te kijken? Precies, Capelito. Het mag lijken alsof we hier beschrijven wat we zagen toen we begin jaren negentig in Amsterdam kennis maakten met paddo's.

De waarheid is dat we het eerste van acht ultrakorte avonturen navertellen die samen een animatiefilm voor peuters en kleuters vormen van veertig minuten. Er wordt in gepraat maar verstaanbaar is het gebrabbel niet. De figuurtjes zijn van klei. Capelito's belangrijkste geintje, zijn clame to fame, is dat hij van hoofddeksel veranderen kan door in zijn neus te knijpen. Moet u ook eens proberen. Het is best handig. Want wat doet Capelito nadat hij pardoes in het ijswater gesukkeld is. Rillend van de kou op zijn neus duwen tot er een wollen muts verschijnt die tot op de grond reikt.