Film: Mon Pire Cauchemar

Moest Anne Fontaine nodige stoom aflaten na het stijfdeftige 'Coco avant Chanel'? Ze komt in elk geval op de proppen met een pretentieloze romantische komedie die Benoît Poelvoorde ruimte geeft om de spot te drijven met een bourgeoisie die hedendaagse kunst bijna even vreselijk ernstig neemt als zichzelf. Dat heb ik er toch willen in zien.

Poelvoorde speelt in Mon pire cauchemar een grofgebekte, vulgaire klusjesman die er graag in vliegt en een kat een kat noemt. Het zou dus totaal niet mogen klikken met de moeder van de vriend van zijn zoon, een kille, gereserveerde directrice van een kunststichting die een pijp nooit zomaar een pijp noemt. De botsing tussen de twee verbaal sterke tegengestelden is meermaals erg amusant.

Paljas-specialist Poelvoorde kreeg niemand minder dan Isabelle Huppert tegenover zich. Zij zal herinnerd worden om haar getroebleerde personages maar bewijst hier nogmaals dat ze zich ook in komedies de juiste houding weet aan te meten. Jammer dat de goede ideeën en grappen op waren voor men aan de landing van de film begon.

Geen film die u vandaag nog moet gezien hebben maar pik hem straks mee en de kans is klein dat u zich bedrogen voelt.

zalen: Kinepolis, Le Stockel, UGC De Brouckère, UGC Gulden Vlies