Film: Oh Boy

Een verkwikkend prachtvoorbeeld van een grootstadsfilm. Het noodlot drukt een weifelende jongeman (revelatie Tom Schilling) met de neus op de feiten. De jaren van lanterfanten, de dagen dat het allemaal vanzelf ging, de uren dat het volstond om aardig, mooi en jong te zijn: ze zijn voorbij.

Op een en dezelfde dag neemt Niko afscheid van een vriendin, verliest hij zijn rijbewijs aan een psychopatische psycholoog en draait zijn vader de geldkraan dicht nadat hij achterhaald heeft dat zoonlief al twee jaar geen rechten meer studeert.

"Het enige wat ik nog voor jou kan doen, is niets meer doen," snauwt hij boos. Het ene bizarre gesprek echoot nog na wanneer de volgende rare snuiter de aardige maar wat luie jongeman aanklampt. Eerst vraagt Niko zich af of de wereld gek geworden is, vervolgens of het misschien aan hem ligt. Zijn belevenissen zijn herkenbaar en tragikomisch.

Naast de humor vormt ook de jazz een contrapunt voor de droefenis en de lethargie. De fraaie zwart-witfotografie legt nog andere accenten. Maar de beste zet van de debuterende Duitse regisseur Jan Ole Gerster is dat hij het portret van de dolende twintiger combineert met een portret van Berlijn. Een grootstad met een verleden, een grootstad die geen stilstand verdraagt. Dat wringt soms.

zalen: Actor's Studio, UGC Gulden Vlies