Film: The Sessions

The sessions is de Amerikaanse achterneef van het Vlaamse Hasta la vista en ook de omschrijving "kruising tussen Le scaphandre et le papillon en The 40 year old virgin" houdt steek.

Polioslachtoffer Mark O'Brien is veroordeeld tot een leven in een ijzeren long. De dagen dat hij in vorm is, kan hij een paar uur naar buiten. Dat hij alleen zijn hoofd nog zelf bewegen kan heeft de dichter-journalist niet tegengehouden een universitair diploma te behalen.

De film concentreert zich op de uitdaging die hij zich op zijn 38e stelt: seks hebben.

Regisseur Ben Lewin veroorlooft zich nogal wat dichterlijke vrijheden en maakt er een regelrechte crowd-pleaser van. Zijn optimistische blik stoort niet, wel heb ik het wat moeilijk met de goedheid van alle mensen die Mark omringen. De devote man botst verdorie op die ene katholieke priester op duizend die het een goed idee vindt om iemand te betalen voor seks. "I think God would say: 'Go for it.'"

Lewin bevolkte zijn film met veel halve en hele heiligen, maar verliest nooit zijn onderwerp uit het oog. Over de seksuele verlangens en de behoefte aan liefde wordt niet lacherig of flauw gedaan. Hij ensceneert (op een kuise manier) ook de cruciale sessies tijdens dewelke een sekstherapeute zonder pudeur Mark binnenloodst in de wondere wereld van lichamelijk genot. Aan de vertolkingen van Helen Hunt en John Hawkes kunnen veel collega's een puntje zuigen.

zalen: UGC Gulden Vlies