Film: We bought a zoo

De films van Cameron Crowe balanceren op de grens tussen emotioneel en sentimenteel. 'Almost Famous' heb ik graag gezien, Jerry Maguire was me te zeemzoet. Het verbaast me niet dat hij na de lauwe ontvangst van het niet onaardige Elizabethtown dit keer met 'We Bought a Zoo' op veilig speelt.

De hoofdrol is voor Matt Damon, een acteur die constant een hoog niveau haalt. Zijn Benjamin is een journalist die rouwt om de dood van zijn vrouw en nu alleen twee kinderen opvoeden moet: de schattige Rosie en de lastige met zichzelf overhoop liggende tiener Dylan. In een impulsieve bui koopt hij een zoo. Een echte dierentuin met gevaarlijke slangen, een grizzly die niet tuk is op gevangenschap en een oude, zieke tijger die een spuitje zou moeten krijgen, iets waar de weduwnaar het uiteraard moeilijk mee heeft.

Bij de beestenbende hoort ook een idealistische dierenverzorgster. Die ziet er uit als Scarlett Johansson want een beetje glamour mocht wel. Zal het hen lukken om de zoo in ere te herstellen en de boze inspecteur te overtuigen? De afloop is voorspelbaar. Dat is geen ramp omdat het Crowe toch meer te doen is om de verwerking van verdriet en hoe de vader en kinderen zullen moeten wennen aan het idee van een nieuw leven.

Ook op dat gebied gebeurt niets wereldschokkend. Er zit veel droefenis in de film maar je weet dat je de zaal na het wegpinken van een traantje met een goed gevoel verlaten zult. Grote sentimentele uitschuivers zijn niet te bespeuren. De acteurs zijn goed. Net als in zijn vorige films valt voormalige muziekjournalist Crowe vaak op muziek terug om de sfeer te bepalen. Een score van Jonsi (Sigur Ros) wordt gecombineerd met sterke nummers van Randy Newman, Tom Petty of Wilco. We Bought a Zoo? Hoogvlieger noch miskoop.

Weduwnaar van de week

Ocharme, een vader die na de dood van zijn vrouw alleen moeten instaan voor de opvoeding van zijn kinderen. Maakt het idee alleen al ons week? Matt Damon is lang de eerste niet om zo'n weduwnaar te spelen.

Chichi ariki (1942)
Chichi ariki of There was a father is de aangrijpende, verstilde kroniek van een schoolmeester/weduwnaar en zijn zoon die door omstandigheden gescheiden worden. De weduwnaar is een figuur die in meerder films van de Japanse grootmeester Yasujirô Ozu opduikt.

Finding Nemo (2003)
De computeranimatie waarmee Pixar de onderwaterwereld tot leven brengt, is wondermooi. Maar een klassieker heeft ook een sterk verhaal nodig. Bijvoorbeeld over een bange vader die het avontuur trotseert om zijn zoon terugvinden.

Signs (2002)
Na de dood van zijn vrouw valt een priester (Mel Gibson) zijn geloof af en begint te boeren. Zoon en dochter treffelijk grootbrengen is niet zijn grootste zorg. De graancirkels zijn een teken dat er stoute aliens op komst zijn. Een onderschatte film van M Night Shyamalan.

35 rhums (2008)
Een metrobestuurder en zijn studerende dochter zijn twee handen op een buik. Omringd door eenzame stedelingen die snakken naar een beetje warmte in het kille noord-Parijs proberen ze er het beste van te maken. Een intiem, melancholisch kleinood van Claire Denis.

Germania anno zero (1948)
In het in puin gelegd Berlijn van 1947 probeert de jonge Edmund wanhopige wat voedsel te schooien of geld te verdienen. Zijn vader is te ziek. De morele chaos is gruwelijk. Een van de onvergetelijke neorealistische oorlogsdrama's van Roberto Rossellini.

zalen: Kinepolis, Le Stockel, UGC De Brouckère