'Flagey ontdekt door maanden uit mijn raam naar buiten te kijken'

De Parijse documentaire journalist Clara Beaudoux bracht vorige week haar nieuwe kortfilm ‘Une place au soleil’ uit. Alle beelden werden opgenomen vanuit haar appartement op het Flageyplein, in de periode van maart tot en met mei van dit jaar. De film verbindt geluiden van binnenshuis met taferelen op straat. Als een kat op Beaudoux’ vensterbank kijk je mee hoe de bewoners van Flagey omgaan met de quarantaine. “Alledaagse dingen en personages, die vind ik interessant.”

De film ademt een gevoel van melancholie en eenzaamheid uit. Een raam van het Flageygebouw wordt gesloten en de gordijnen toegetrokken terwijl we premier Wilmès horen zeggen dat iedereen thuis moet blijven. Vervolgens zie je hoe verschillende mensen alleen met hun mondmasker aan op de lange houten bank zitten en hoe die enkele seconden later wordt afgesloten met een politielint. Maar ook hoop en het geluk dat de kleine dingen in het leven ons brengen komen aan bod in ‘Une place au Soleil’: een kindje kijkt vol fascinatie naar haar grote broer die een zelfgemaakte vlieger door de lucht laat zweven. Een vrouw stopt even met het lezen van haar boek om stil te staan in een streepje zon, al genietend sluit ze haar ogen.

“Ik hecht me graag aan kleine dingen", vertelt Beaudoux. "Alledaagse zaken of personages waar we niet veel over nadenken, vind ik net interessant". In de kelder van haar appartement in Parijs vond Beaudoux in 2015 allemaal spullen van de vorige bewoner. Aan de hand daarvan maakte ze een portret van de persoon, Madeleine. Via Twitter vond ze mensen terug die de vrouw gekend hadden en besloot ze Madeleine’s verhaal te vertellen in een toonstelling genaamd Madeleine project, die nog tot september te bezichtigen is in Musée d’Histoire De La Vie Quotidienne in de buurt van Dieppe, Normandië.

Ook voor dit project werd Beaudoux geïnspireerd door haar omgeving. "In januari ben ik naar Brussel verhuisd,” vertelt ze. "Ik moest de stad nog leren kennen en ineens zat ik vast achter mijn raam. Ik heb van al de extra tijd gebruik gemaakt om de buurt te ontdekken. Door gewoon naar buiten te kijken dus.” Als nieuwe bewoner kon Beaudoux een frisse blik werpen op het plein en alles dat erop plaatsvindt.

Verbondenheid

'Une place au soleil’ is een spel van associatie tussen beelden en klanken. “Ik voelde een zekere drang om de klanken in mijn appartement te verbinden aan alles wat er zich buiten afspeelde.” legt Beaudoux uit. “Het werd af en toe een spel. Zo loopt er op een bepaald moment een man over het plein die echt op Bob Dylan lijkt en dan hoor je het nummer Blowin’ in the wind op mijn radio spelen.” (lacht).

Een terugkerend figuur in de film is Emile, een oud meneertje met een wandelstok. Hij draagt een rode jas met bijpassende rode muts en heeft altijd een kleine bruine poedel bij zich, wiens naam we leren kennen als Icarus. We zien hoe Clara Beaudoux na verloop van tijd op Emile afstapt terwijl de camera blijft filmen vanuit haar raam en hoe ze vanop een afstandje het telefoonnummer van de man noteert. Doorheen de rest van de film krijgen we flarden van het gesprek met de oude man aan de telefoon te horen. Hij woont al 40 jaar aan Flagey en noemt de buurt een dorp. “Emile was veruit de leukste verrassing van mijn project. Ik had regelmatig contact met hem. Meer zelfs, we bellen elkaar nog steeds.'

Bekijk 'Une place au soleil' hier.