Gérard Kikoïne: 'In de jaren 1970 was porno echte cinema'

Fans van filmcuriosa worden één keer per maand in Cinematek verwend door Offscreen, een vertoonplatform voor cult, camp- en trashfilms. Vergeet sjaal en winterjas: deze keer is er een double bill rond het werk van Gérard Kikoïne, een specialist van de erotische cinema.

Wie is er beter geschikt dan Jimmy Pantera om Kikoïne te situeren? Pantera is niet alleen een vurige fan van Mexicaanse catch, hij is ook een van de auteurs van Orgasmo, een boek over sexploitation-cinema.

Kikoïne wordt beschouwd als een van de grootste Franse pornofilmregisseurs. Terecht?
JIMMY PANTERA: Zeker. Kikoïne heeft een dertigtal pornofilms geregisseerd. Hij heeft een heus oeuvre opgebouwd, met eigen thema's. Hij was ook echt acteursregisseur. En sommige scènes uit zijn films zijn anthologieën.

Waarom zijn L'amour à la bouche of Parties fines, de twee films die vertoond worden, beter dan andere Franse pornofilms uit die tijd?
PANTERA: Zijn films onderscheiden zich van andere pornofilms uit de jaren 1970 omwille van de technische kwaliteit en het gedurfde scenario. Kikoïne beperkte zich niet tot het (heel goed) filmen van seksscènes met mooie actrices. Hij schreef ook anarchistische scenario's die een soort sociale fabels waren.

Sommige pornofilms wedijverden met Apocalypse now aan de kassa. Maar werd Kikoïne ook als een auteur beschouwd? Hij heeft zelfs aan de nieuw gemonteerde versie van Abel Gances stille monument Napoléon gewerkt.
PANTERA: In de jaren 1970 werd porno als 'echte' cinema beschouwd. Het was een genre op zich. Pornofilms werden ook op dezelfde manier als komedies, noirs of drama's in de bioscoop uitgebracht. Door een nieuwe wet werden de pornofilms vanaf 1976 naar een apart circuit verbannen. Dat werkte verstikkend. Maar Kikoïne werd echt beschouwd als een auteur met een unieke stijl, op dezelfde manier als Fritz Lang of Jean-Luc Godard.

Door het internet moet je de zetel niet meer uit voor pornofilms. Waarom dan toch naar Cinematek trekken? Voor Brigitte Lahaie, de Romy Schneider van de pornofilm?
PANTERA: Voor de sodomiescène in Parties fines werd er een stand-in gebruikt. In die film heeft Lahaie een lichaam als een sculptuur. Haar weelderige anatomie droeg bij tot haar succes en zou van haar een van de symbolen van de pornofilm maken.

Het is altijd interessant om deze films opnieuw in goede projectieomstandigheden te zien. Dat blijft aantrekkelijker dan een computer- of tv-scherm. En Kikoïne zal er zijn, dus het is een unieke kans om een van de hoofdrolspelers van de gouden jaren van de Franse pornofilm te ontmoeten.

datum: 29/11/13, 19.15: L'amour à la bouche & 21.00: Parties fines

tickets: €4