Heimwee inspireerde Kathryn Stockett tot bestseller 'The help'

Voor miljoenen mensen is 'The help' op de eerste plaats de debuutroman van Kathryn Stockett. Het boek speelt zich af aan het begin van de jaren zestig toen blanken en zwarten nog gescheiden werden.

"Ik had een maand vrijaf genomen om te schrijven. Dag twee was elf september 2001. Ik kreeg verschrikkelijke heimwee en wou de stem horen van Demetrie, de Afro-Amerikaanse vrouw die 32 jaar lang voor mijn familie gewerkt had. Ze stierf toen ik zestien was. De enige manier om de band te herstellen leek me haar verhaal, haar stem, haar woorden, op papier te zetten. Al doende stelde ik me allerlei vragen die ik me voorheen niet stelde wegens dom en naïef," vertelt de schrijfster.

"Ik wou een boek schrijven over de gesprekken die vrouwen in de keuken voeren. Ik wou het absurde belichten in de gesprekken tussen een zwarte en een blanke vrouw, een rijke en een arme. Mijn grootste angst was dat ik als blanke schreef met de stem van een Afro-Amerikaanse."

Die angst overwinnen, leverde Stockett geen windeieren op. Haar boek stond honderd weken lang in de New York Times Best Seller List. 'The help' speelt zich af aan het begin van de jaren zestig toen blanken en zwarten nog gescheiden werden. "De Jim Crow-wetten (het geheel van wetten die rassenscheiding legaliseerden na 1890, red.) zijn lachwekkend. Maar ze waren toen wel nog van kracht. Men deed de gekste dingen om blank en zwart te scheiden: aparte telefooncellen, badkamers, schoolboeken. Onbegrijpelijk."

Bijzonder arsenaal
"Maar mijn boek gaat ook over vrouwen. Vrouwen gebruiken een bijzonder arsenaal om elkaar te vernederen. Zij hebben geen bijlen, vuurwapens of messen nodig om elkaar af te maken. Zij doen het subtieler (waar je bij staat én met de glimlach!) maar haast even efficiënt. Omgekeerd vinden en ondersteunen vrouwen elkaar ook op een vernuftige manier. Die fameuze 'sisterhood' wou ik beschrijven."

De schrijfster eiste dat haar boek verfilmd zou worden door iemand die vertrouwd is met Mississippi. "Waarom zou je mijn boek in Vancouver gaan verfilmen waar je zweet faken moet en een heel blik vliegen moet vrij laten in de hoop dat er een paar op de acteurs landen als je ook gewoon in Mississipi draaien kunt. Alles was er voor handen."