Homme au Bain

Voyeuristische volksverlakkerij!! Pretentieuze zelfbevlekking! Meerdere Franse filmjournalisten zijn niet mals voor de nieuwste film van Christophe Honoré. Vreemd, want eigenlijk maakte de onderschatte regisseur (Dans Paris, Les chansons d'amour) met twee keer niks een film die honderden veel duurdere projecten overklast.

De camera volgt twee geliefden na een abrupte breuk. Omar lijkt geen pijn te voelen. De frêle jongen mag naar New York om Chiara Mastroianni te filmen tijdens een promotietournee. In het grijze Gennevilliers blijft Emmanuel alleen achter. Hij kampt wel zichtbaar met liefdesverdriet en de seksuele hunker naar een afwezig lichaam. Het personage wordt vertolkt door François Sagat, een porno-icoon met een gespierd lichaam dat een geile kunstenaar in de film omschrijft als kitsch. Wellustig tast de camera de contouren van de levende sculptuur af. Emmanuel stilt zijn seksuele honger maar dat lijkt de radeloosheid alleen maar te doen toenemen. Achter de studie van viriliteit en passie verbergt zich een intiem portret van een man die verdrinkt in tristesse en dus de kwetsbaarheid zelve is. Het sterke einde releveert dat de flierefluiter in New York ook een slachtoffer van de breuk is. Ook daarom lieten we ons graag onderdompelen in Homme au bain: Honoré respecteert de complexiteit van relaties en van de gitzwarte gevoelens als ze voorbij zijn. Een stekelig en uitdagend maar finaal aangrijpend tussendoortje.