Largo Winch, James Bond achterna

We waren niet benieuwd naar deze sequel omdat er Belgisch geld steekt in deze Franse blockbuster naar Amerikaans model of omdat Sharon Stone voor de opnames een paar dagen onder ons was. We waren benieuwd omdat we geloofden dat er nog groeimarge was voor de verfilmingen van de populaire strips van Brusselaars Jean Van Hamme en Philippe Francq.

Dat blijkt ook: hoofdrolspeler Tomer Sisley is al iets minder slecht en er zit al iets meer vaart in de film. Maar overtuigd zijn we niet. Volgens Francq is de specificiteit van de serie niet dat een miljardair de held is maar dat de verhalen rond economische thema's draaien. De wereld van multinationals, buy-outs en takeover currency biedt onvermoede mogelijkheden tot intriges. De film benut die opportuniteit amper en holt zonder schijn van kans James Bond achterna. Exotische locaties volgen elkaar in ijltempo op, voertuigen worden aan flarden gereden en de kogels vliegen in het rond.

Het enige wat we Bond nog niet hebben zien doen en Largo Winch wel is het hoofd koel houden wanneer een verovering op de proppen komt met een gemeenschappelijk kind. Karikaturale personages die voor de vrolijke noot zorgen, werken op de zenuwen. Zo ongeloofwaardig dat het onbedoeld komisch wordt, is de parachutescène waarin Largo tijdens de val uit een vliegtuig de tijd vindt om minutenlang af te rekenen met een booswicht en vervolgens alsnog zijn kompaan inhaalt die zonder parachute op weg was naar de aarde.