Marine Vacth: Jeune & Jolie

Geen idee wat de toekomst voor Marine Vacth in petto heeft. Maar we zijn er vrij zeker van dat ook u na het aanschouwen van haar mysterieuze schoonheid en sterke vertolking in Jeune et Jolie van François Ozon, verzucht: ‘een ster is geboren’. Een kennismakingsgesprek. “Ik ben het nu eenmaal gewoon om mijn lichaam te gebruiken.”

Een zomer waarin het wel moest gebeuren. De Eerste Keer. De Arische Felix is de uitverkorene, een strand in Zuid-Frankrijk de plaats van gebeuren. Kleine broer Victor wil er alles over weten maar Isabelle stuurt hem wandelen met een ' 't is gebeurd.' Valt er niet meer te vertellen? Een seizoen verder laat de zeventienjarige zich in Parijs betalen voor seks met vreemden. Het is regisseur François Ozon minder te doen om het thema tienerprostitutie of prostitutie in welgestelde Parijse gezinnen dan om de behoefte om tijdens de woelige adolescentiejaren te experimenteren en over de schreef te gaan.

Met Jeune et Jolie mocht hij eindelijk nog eens meedingen naar een Gouden Palm. De verzamelde pers onthaalde de film positief maar was toch vooral onder de indruk van de ongrijpbare schoonheid en het spel (met precies de juiste dosis ambiguïteit) van Marine Vacth. Dat haar gezicht vertrouwd voor komt kan te wijten zijn aan rolletjes in Ma Part du Gâteau van Cédric Klapisch en Ce Que le Jour doit à la nuit van Alexandre Arcady. Maar wellicht zag u haar in de reclamecampagnes voor Yves Saint Laurent, Chloe of Ralph Lauren.

Had u op de set van Jeune et Jolie wat aan uw ervaring als model?
Marine Vacth: Acterend heb ik geen moment gedacht aan mijn ervaring met modellenwerk. Maar achteraf heb ik wel bedacht dat het meegespeeld heeft. Ik ben het nu eenmaal gewoon om mijn lichaam te gebruiken en er mee te spelen.

Hoe bent u in feite model geworden?
Vacth: Ik wou geen model worden. Net als het acteren overkwam het me. Ik was vijftien jaar oud en iemand sprak me op straat aan. Model zijn was geen droom van. Dat is het nog altijd niet. Waar ik dan wel van droomde. Ik wou goed zijn. Het juiste doen of toch proberen te doen. Ik zag mezelf ook wel in de natuur wonen maar dat was niet meer dan een beeld.

Hoe ver staat Isabelle van u af? Begrijpt u haar?
Vacth: Ik identificeer me helemaal niet met het personage. Alleen in haar stiltes herken ik me. Ook ik hou mijn gedachten meestel voor mezelf. Wat bij Isabelle zeker meespeelt, is de behoefte om jezelf op een bepaalde leeftijd te confronteren met iets brutaals en sterk. Iets dat de mensen niet begrijpen en jij eigenlijk ook niet. Isabelle zou ook met drugs hebben kunnen experimenteren. Er roert zich wat in haar. Ze moet haar gevoel volgen. Meer verklaring heb ik niet, meer zocht ik ook niet. Het scenario van François Ozon bevalt omdat het geen pasklare antwoorden aanreikt.

Wat denkt u van de relatie tussen Isabelle en haar moeder? Die laatste vermoedt niets. Ze dacht haar dochter te kennen.
Vatch: Hun verstandhouding karakteriseert wel meer relaties tussen moeders en dochters. De communicatie lijkt soms afwezig maar is dat niet. Er zijn geen aanwijzingen dat het niet botert tussen Isabelle en haar moeder of dat er geen dialoog mogelijk is. Het zwijgen is haar keuze. Isabelle wil haar ervaring niet delen met haar moeder. Ze acht het niet nodig om met haar moeder te praten over wat ze doet en voelt. Ze staat ver af van het kind dat ze in de ogen van haar ouders nog altijd is.

Met uw vertolking staat of valt de film. Welke scènes boezemden het meest angst in.
Vatch: Voor de start van de opnames maakte ik me wat zorgen om het naakt en de seks-scènes. Maar uiteindelijk waren die scènes niet zo anders dan de andere. Ten eerste waren ze een deel van het verhaal. Ik wist dat er aan kwamen, begreep dat ze essentieel waren. François (Ozon) was erg grappig tijdens die opnames. We hebben nog al wat afgelachen. Dat nam de druk weg. De volledige crew en de andere acteurs zorgden voor een sfeer van tederheid en finesse. Ik had het volste vertrouwen in François (Ozon). Ik wist dat zijn blik niet vies zou zijn en kon me laten gaan.

Gingen de naaktscènes u goed af?
Vatch: Toch wel. Misschien omdat ik het gewoon ben om met mijn lichaam te werken. Ik ben niet bang van naakt. En zoals gezegd: het was noodzakelijk. Moeilijk was vooral dat Isabelle evolueert. Die seks-scènes zijn niet allemaal dezelfde. Isabelle ontdekt haar eigen lichaam. Daar horen verschillende gevoelens bij. Die probeer ik te laten zien. Die probeer ik te laten bestaan. Alleen zo kan je haar ervaring een beetje begrijpen.

De film is opgedeeld in vier seizoen en daar hoort vier keer een liedjes van Françoise Hardy bij. Fan van?
Vatch: Ik hou van allerlei muziekgenres. De liedjes van Françoise Hardy zijn gewoon perfect voor de film. Ze vatten de melancholie, de wanhoop en de onzekerheid van de adolescent. De monteur heeft de muziek knap in de film verwerkt. Die liedjes zorgen er voor dat de film je raakt. Ze zijn de frisse wind die door de film waait.

Is er chronologisch gedraaid, van de zomer tot de lente?
Vatch: We hebben chronologisch gedraaid en dat was een grote hulp. Zo kon ik me geleidelijk aan het personage eigen maken en mee evolueren met dat jong meisje. Uiteindelijk had ik maar weinig spelervaring. Ik weet niet of ik het zou gekund hebben om vandaag een zomerscène te draaien morgen een winterscène en overmorgen een herfstscène. Ik weet niet of jullie het gezien hebben maar ik verdikte wat voor het begin van de film en verlies die kilo's dan weer. Tijdens het draaien ben ik ook rijper geworden. François (Ozon) merkte op dat ik op de laatste dag van de opnames een ander gezicht had dan op de eerste. Met andere woorden het was voor mij en voor de film een zegen dat er chronologisch gedraaid is.

Sla er de pers maar op na. Je hebt je entree niet gemist. Keer je nu terug naar modellenwerk of zet je alles op alles voor een filmcarrière.
Vatch: Vandaag wil ik kunnen doen wat ik wil. Dat kan zijn: in een film spelen. Maar dat is niet noodzakelijk zo. Dat kan even goed betekenen dat ik wat tijd voor mezelf uittrek. Dankzij het modellenwerk kan ik me dat veroorloven. Het geld geeft me een grote vrijheid. Ik kan tegen veel nee zeggen.

Dus u staat niet te popelen om aan een nieuwe film te beginnen.
Vacth: De vonk is wél overgeslagen. Maar ik kan me voorstellen dat niet elke filmopname zo harmonieus is. François (Ozon), de crew, de acteurs, het scenario, het personage: alles zat goed bij Jeune et Jolie. Ik heb het grote, grote geluk gehad dat ik in bekwame handen terecht kwam.
De honger naar meer is er. Maar ik wil niet spelen om te spelen. Voor mij moet er ook sprake zijn van een straffe ontmoeting, een sterk scenario, een personage waar ik me in verdiepen wil. Het moet een film zijn die ik verdedigen wil.

Van: François Ozon, met Marine Vacth, Géraldine Pailhas, Johan Leysen, 94 min.
Release: 21/8