Moi, Michel G, milliardaire, maître du monde

De economie heeft een impact op onze levens die vergelijkbaar is met de politiek. Bespeuren we niettemin in het gild der filmmakers een aarzeling om economische onderwerpen aan te snijden? Regisseur Stéphane Kazandjian (Sexy Boys, Modern Love) is niet bang van een statistiek meer of minder en hoort het niet in Keulen donderen als men begint te orakelen over hefboomfondsen. Meneer heeft handelswetenschappen gestudeerd.

Niet via een documentaire of thriller à la Wallstreet dompelt hij ons onder in de wereld van de haute finance en de allerrijkste zakenlui maar via de satire. In de beproefde C'est arrivé près de chez vous-modus laat hij een onderzoeksjournalist ene Michel Ganiant volgen die op het punt staat de zaak van zijn leven te doen. Michel G is gemodelleerd naar Bernard Tapie en Jean-Marie Messier en zowat het prototype van de zelfingenomen miljardair die maximaal profiteert van het wild kapitalisme én zich als een vis in het water voelt in de blingblingmaatschappij. Volgens zijn vrouw heeft hij speciaal een helikopter gekocht om 's avonds de kinderen in bed te stoppen. De satire is geen succes over de hele lijn maar meer dan eens doet Michel G uitspraken die om te gieren zijn. Tegen de tijd dat je op de sketch wat uitgekeken bent, komt Kazandjian op de proppen met een intrige die best wel boeiend is en een weinig fraai beeld schetst van hoe de haaien soms ook elkaar verslinden.