Offscreen: van strakke kontjes tot lijmsnuivende voetfetisjisten

Pink Flamingos

John Waters' doorbraakfilm uit 1972 en mijlpaal uit de underground trashcinema, waarin de toen 26-jarige DIY-cineast onze noties van goede smaak frontaal tackelt met achtereenvolgens kippenseks, kannibalisme, een playbackende anus en de weerzinwekkende hondendrolfinale. De zwaarlijvige travestiet Divine werd een instant campicoon. Vertoning met Q&A met Waters, geleid door trashspecialist Jack Stevenson.

Polyester

John Waters goes Douglas Sirk en laat Divine schitteren als gefrustreerde huisvrouw met hypersensitief reukorgaan dat op de proef wordt gesteld door onder meer een flatulente, overspelige echtgenoot, een lijmsnuivende voetfetisjist en een al te enthousiast stinkdier. Vertoning in Odorama, dus inclusief de originele scratch 'n sniff cards want 'Smelling is believing'!

Cry-Baby

Deze over-the-top hommage aan de juvenile delinquency-films uit de fifties is onze favoriet uit Waters post-Divine periode. Maak kennis met de Squares, of brave hendrikken uit de gegoede klasse, en de Drapes, de coolste straatbende ooit, aangevoerd door Ueber-vetkuif Johnny Depp, alias Cry-Baby, die in zijn eerste bioscoophoofdrol met zichtbaar plezier zijn imago van braaf tv-tieneridool torpedeert op de tonen van een hitsige rockabilly soundtrack.

Blood Feast

Hershel Gordon Lewis schreef in 1963 filmgeschiedenis met wat vandaag geldt als de allereerste gorefilm. Blood feast mag dan volkomen onbeholpen ogen, hij was wel baanbrekend in zijn grafische uitbeelding van geweld met afgehakte ledematen, uitgerukte organen en liters rondspuitend bloed. Een instant drive-in hit in landelijk Amerika, verwierf de prent cultstatus toen hij in jaren 1980 opdook in de stedelijke grindhouses en daar door een hip publiek, met John Waters op kop, omhelst werd als camp.

Flash Gordon

Wellicht het meest vermakelijke campfestijn van dit festival. Deze superproductie naar de bekende comicstripreeks moest de ultieme space opera worden, maar bleek bij zijn release in 1980 een flop van intergallactische proporties. Vandaag geherwaardeerd als heerlijke guilty pleasure dankzij de ridicule dialogen, de waanzinnige special effects, het strakke kontje van de titelheld en de bombastische soundtrack van Queen. Flash!!! A-haaaa!

Kuchnar Brothers

Minder bekend bij het grote publiek dan Andy Warhol en Kenneth Anger, maar minstens even belangrijk als pioniers van de Amerikaanse undergroundcinema, zijn de tweelingbroers George en Mike Kuchar.
Vanaf midden jaren 1960 draaiden ze hoogst persoonlijke, campy, no budget kortfilms waarin ze jongleerden met comic book- en Hollywoodconventies. Curator Jack Stevenson stelde twee compilaties samen met onder meer hun bekendste film, Sins of the Fleshapoids, een favoriet van John Waters.

Martha Colburn

Ook dit jaar stelt Offscreen weer een eigenzinnige animatiefilmmaker voor. Martha Colburn is stadsgenote van John Waters en maakt sinds twintig jaar korte, trashy animatiefilmpjes op super8 en 16mm in een schokkerige knipselstijl waarbij ze ingekleurde found footage combineert met uitgeknipte figuren van magazines tegen handgeschilderde decors. Het resultaat is speels, ongepolijst en subversief. Colburn is te gast en zal haar werk inleiden.

Lees ook het interview met John Waters op de blog van Agendamagazine (zie link rechts bovenaan)

Offscreen Film Festival
waar: Cinema Nova, Cinematek, Bozar & Cinema Rits,
info: www.offscreen.be