Olivier Gourmet schittert als minister van Verkeer

En als Elio Di Rupo nu eens een ministerpost toevertrouwde aan Olivier Gourmet? In 'L’exercice de l’état' schittert hij alvast als minister van Verkeer die zich weert als een duivel in een wijwatervat om zijn macht te bestendigen in een steedse snellere en complexere samenleving. Het boeiend, politiek drama is getekend Pierre Schoeller. Sinds 'Versailles' verfilmt deze Fransman zijn scenario’s liever zelf.

De minister van Verkeer Bertrand Saint-Jean wordt 's nachts gewekt door zijn kabinetschef. Een bus is in een ravijn gestort. Hij moet er naar toe. De media bespelen, het machtsspel doorzien en tussendoor reële problemen oplossen: een staatsman kan tegenwoordig geen moment meer op zijn lauweren rusten. L'exercice de l'état is een boeiend, goed gedocumenteerd drama met een trits uitstekende acteurs.

In tegenstelling tot de Sarkozy-biografie La conquête heeft u het niet over bestaande politici. Waarom niet?
Pierre Schoeller: Ik wou een film over macht. Niet over de verovering of bestendiging van macht maar uitsluitend over de uitvoering van macht. Dat onderwerp is zo breed als de oceaan. Het idee kreeg een concretere vorm na het lezen van een stuk over de relatie tussen een minister en zijn kabinetschef. Dat is de vertrouwenspersoon bij wie ze met al hun politieke, persoonlijke en technische vragen te rade gaan. Meteen eist ook het thema dienstbaarheid een plek in het verhaal op.

Deed u veel research?
Schoeller: Ik ben geen expert in de Franse politiek. Ik gebruik geen waar gebeurde feiten maar alles moest wel kunnen gebeuren. Continu elk idee verifiëren werd een obsessie. Hoe gaan minister en kabinetschef met elkaar om? Hoe steekt het protocol in elkaar? Dat moest juist zijn. Ik heb véél gediscussieerd met een aantal consultants. De film schets geen bijzondere politieke gebeurtenis. Ik onderzoek de vraag wat er gebeurt als je macht uitoefent, als je verantwoordelijk bent voor de staat? Hoe voelt dat? Ebt de opwinding na een poos weg? Is leiden ook lijden?

Hebt u medelijden met de moderne staatsman? Hij vangt veel wind.
Schoeller: Ik heb geen medelijden maar ik hou wel van mijn personages. Al kan de minister me ook enerveren. Moet die harteloosheid nou echt? Hij is geen model. Ik ben er wel van overtuigd dat dat soort macht en dus verantwoordelijkheid een zware last om dragen is. Hoe combineer je staatsmanschap met een privéleven, met ruimte voor jezelf en je eigen overtuigingen?

Welke films of tv-series over politieke macht, vindt u goed?
Schoeller: Il Divo van Paolo Sorrentino is zeer interessant, vooral het rituele aspect en de eenzaamheid aan de top wordt knap weergegeven. Verder heb ik een paar afleveringen van The West Wing gezien. Helaas heb ik een probleem met tv-series: ze vreten tijd. In mijn intentieverklaring schreef ik dat mijn film een kruising moest worden tussen The West Wing en Trainspotting. Die laatste film omwille van de opwinding en het zotte van de personages.

Wat voegde Olivier Gourmet aan het personage toe?
Schoeller: Véél! Zijn lichaam, zijn postuur, zijn lichaamstaal, heel zijn savoir-faire als acteur. Ik ben vooral blij dat hij heeft kunnen voorkomen dat je in de minister een cynicus ziet. Olivier heeft een goedheid in zich, die afstraalt op het personage. De minister is egocentrisch en ambitieus en zijn woede-uitbarstingen zijn niet fraai, maar het is ook een genereuze man.

zalen: UGC Gulden Vlies