Rango

We hadden het niet verwacht van een regisseur die zich de voorbije jaren bijna uitsluitend bezighield met het uitmelken van één briljant idee dat niet eens van hem kwam maar van Johnny Depp: die maakte van kapitein Jack Sparrow zo’n fantastisch personage. Maar eerlijk is eerlijk: met Rango weet Gore “Pirates of the Caribbean” Verbinski te verrassen.

De animatiefilm is prettig gestoord en lijkt niet op andere films, wat niet gezegd kan worden van de talloze sequels en flauwe kopieën van succesnummers die de Amerikaanse animatie-industrie maar blijft ophoesten. Rango knipoogt liever naar Fear and loathing in Las Vegas of de spaghettiwesterns van Sergio Leone.

Een huisdier-hagedis met een rijke verbeelding en gevoel voor theater belandt per ongeluk in de beruchte Mojavewoestijn. De bewoners van een grensstadje zien in hem de revolverheld die hen door de moeilijke tijden loodsen kan. Waterschaarste drijft hen tot wanhoop. Onze hagedis speelt al te graag de held maar komt in de problemen wanneer van hem ook echte heldendaden verwacht worden. Gretig leent Verbinski van de western de archetypische landschappen, personages en conflicten met als voornaamste doel zijn publiek een aangename tijd te bezorgen.

Rango mikt op groot en klein. Groot kan maar beter kiezen voor de originele versie met Johnny Depp.