Schrandere studente prostitueert zich zonder er haar hand voor om te draaien. Ze wil zo graag een eigen auto, een gerieflijke flat en mooie spullen. Moeten we er een allegorie in zien voor de toestand in Slovenië? Helaas wel.

Regisseur Damjan Kozole situeert zijn film nadrukkelijk in 2008: Slovenië is voorzitter van de Europese Unie en de hotels van Ljubljana zitten vol eenzame, geile politici, diplomaten en lobbyisten. Hij contrasteert zijn jonge, zelfzuchtige, materialistische hoofdpersonage ostentatief met haar gedeprimeerde, werkloze vader die probeert de rockgroep van weleer nieuw leven in te blazen.

De allegorie is eerder gebruikt, de politieke of sociologische analyse blijft aan de oppervlakte. Maar als asentimenteel, sober portret van een grimmige werkelijkheid weet de film wel te boeien. Dat is vooral de verdienste van Nina Ivanisin. De jonge actrice behoudt een vleug mysterie en aantrekkelijkheid hoewel de opdringerige camera haar geen seconde met rust laat. Nog knapper is dat ze de vinger legt op de kille zakelijkheid van de callgirl, die door haar dubbelleven wel in de problemen komt maar niet zomaar breekt. En dat zonder de kijker op afstand te houden.

Ook al heeft Ivanisin niet veel meer dan een blik en twee droevige ogen ter beschikking, ze laat je voelen wat het personage voelt maar niet laat merken.


Fijn dat je wil reageren. Wie reageert, gaat akkoord met onze huisregels. Hoe reageren via Disqus? Een woordje uitleg.

Lees meer over: Film

Iets gezien in de stad? Meld het aan onze redactie

Site by wieni