Zussen Coulin baseren film '17 filles' op waargebeurde feiten

Dat broers niet gedoemd zijn om elkaar eeuwig te beconcurreren maar ook samen kunnen werken met prachtfilms als resultaat, weten we dankzij Dardenne, Coen, Wachowski. Achter '17 filles' gaan twee zussen schuil: Delphine en Muriel Coulin. “Muriel heeft alles gelezen wat ze maar te pakken kon krijgen. Ik niks. Samen waren we zowel goed voorbereid als onbevangen. Dat is het voordeel van met twee te zijn.”

In een door de crisis getroffen Frans havenstadje besluiten zeventien meisjes van de middelbare school om samen zwanger te worden. Wat bezielt hen? De zussen Delphine en Muriel Coulin baseren hun film op een waar gebeurde Amerikaanse geschiedenis maar hebben teveel eerbied voor het mysterie om met pasklare antwoorden voor de dag te komen.

Waarom benadrukken jullie in de eerste seconden dat de film gebaseerd is waar gebeurde feiten?
Delphine Coulin: We vreesden dat mensen zouden afhaken omdat ze niet in het verhaal geloven. Dat is te ongeloofwaardig om waar te zijn. Dat is meteen ook de reden waarom die geschiedenis ons interesseerde. De werkelijkheid is zelfs nog iets straffer: achttien meisjes waren zwanger in de Amerikaanse havenstad. De krant Libération wijdde er maar drie lijntjes aan. Maar onze nieuwsgierigheid was gewekt. Toen bleek het stadje in kwestie ook nog eens even klein en even afhankelijk van de vissershaven en de militaire haven te zijn als het stadje waar wij opgroeiden.

Twijfelden jullie tussen poëzie en realisme?
Delphine: We wouden een brug slaan tussen naturalistische elementen en sprookjeselementen. Ook in het beeld. Dus kozen we voor gewone meisjes die nog naar school gaan maar eigenlijk toch wel net iets mooier zijn dan gemiddeld. Het decor is realistisch maar we zoeken wel naar dingen die de werkelijkheid mooi maken. In het scenario kwamen bijvoorbeeld geen lieveheersbeestjes voor. Maar toen we filmden werd Lorient overspoeld door lieveheersbeestjes. We hebben ze dan maar een plaats geven. Zo'n cadeaus van de werkelijkheid mag je niet negeren.

Spelen omgevingsfactoren een grote rol in de simultane zwangerschap van al die jonge meisjes?
Muriel Coulin: De omgeving is een personage op zich en verklaart veel. Als adolescent voelden we ons gevangen in Lorient. Jongeren hebben er geen enkel perspectief. Je krijgt constant te horen dat er geen werk is. Ouders hebben zelf veelal een weinig aantrekkelijk werk of helemaal geen. Er is nauwelijks een cultureel leven. Men bereidt je voor op een droefgeestig leven. Tegelijkertijd is er de zee en de horizon die je zin geven om het sop te kiezen of die alleszins de belofte van een andere leven in zich houden. De kloof tussen een eng bestaan en de ruime horizon kan zo frustreren dat er wel iets moet gebeuren.

Waar verschilt de Franse van de Amerikaanse situatie?
Delphine: In de Verenigde Staten vroeg men zich af of men wel moest blijven vasthouden aan het promoten van maagdelijkheid tot het huwelijk? En of er niet meer aan voorlichting moest gedaan worden? In Frankrijk zijn die vragen al dertig jaar verleden tijd. Die rakelen wij niet meer op.

De film reikt veel verklaringen aan, maar geen van hen voldoet.
Delphine: Je kan gewoon niet begrijpen wat er in het hoofd van een zeventienjarig meisje omgaat. Zelfs niet als je er zelf ooit een geweest ben. Het is een heel aparte geestelijke gesteldheid. Het kind dat ik ooit was begrijp ik beter dan de adolescent die ik ooit was. Mijn zus en ik hebben geen lauwe persoonlijkheid. Maar een 17-jarige is nog veel extremer.
Muriel: Tussen je elfde en zeventiende maak je lichamelijk én in je hoofd radicale transformaties mee die je zelf niet begrijpt. Het zijn mysteries die zelfs moeder, zussen of grootmoeders niet voor je verklaren kunnen.
Delphine: Daarenboven verandert ook de blik van de buitenwereld op jou. De jongens kijken anders naar je. Dat is redelijk gewelddadig. Daar moet je mee leren omgaan.

In de zalen vanaf 14 december 2011