Hydrogen Sea: ‘Het idee dat we allemaal onderling met elkaar verbonden zijn, biedt troost’

Birsen Uçar en Pieterjan ‘PJ’ Seaux halen in Le Roi des Belges herinneringen op aan een dikke tien jaar Hydrogen Sea. Naar aanleiding van de release van Creature comforts sommen ze onbevangen op wat hen blij maakt in dit tijdperk van multicrisissen: van vampiertanden over zwamvlokken tot kanaalwandelingen. “De boodschap is blijven ademen, al komt er rook en vuur uit je longen.”

Voor ze in 2012 samen muziek begonnen te maken, waren Birsen Uçar en Pieterjan ‘PJ’ Seaux al zes jaar een koppel. “Ik ben heel blij dat we volgehouden hebben, maar we hebben nooit zo ver vooruitgekeken. We zijn geen planners, nooit geweest,” blikt Seaux terug op ruim een decennium Hydrogen Sea. We zitten in Le Roi des Belges, dezelfde plek waar we hen in 2014 voor het eerst spraken. Toen was debuut-ep Court the darknet uit. Na In dreams (2016) en Automata (2019) volgt deze week met Creature comforts een derde langspeler.

Het voordeel van een langetermijnplanning is dat je alleen organisch kan groeien. “Voilà,” beaamt Uçar. “Dat vind ik ook een goeie lifehack. Ik laat me liever verrassen door de toekomst dan ze nu al uit te stippelen. We hebben wel altijd gehoopt om op ons gemak muziek te kunnen blijven maken. Eerder dan een lange carrière na te streven was het onze ambitie om dingen uit te brengen waar we volledig achter staan.”

Nadat Hydrogen Sea uitgedijd was tot een vijfkoppige band, keerde het koppel op de in 2021 verschenen lockdown-ep Symbiosis terug naar de essentie: stem en piano. “Het nieuwe album mocht weer iets meer ingekleurd zijn, zolang er maar niet te veel regels waren,” zegt Seaux. “Steven Van Gelder drumt af en toe mee, en met de geweldige Nina Kortekaas nemen we straks ook een manusje-van-alles mee op tournee: ze doet backings, speelt gitaar, en als ik mijn bas omgord, kan zij de pianopartijen overnemen.”

In de voormalige schoenmakerij van Uçars vader in Jette, waar het koppel zijn homestudio uitbouwde, was vooral producer Luuk Cox een opgemerkte gast. “Hij is gekend om zijn danceplaten met elektronische synths,” legt Seaux uit. “Maar hij kan ook uitstekend overweg met akoestische muziek. Check zijn werk voor Girls in Hawaii, of de soloplaat van Tim Vanhamel, die ik vroeger grijs heb gedraaid. Ik vond hem de geknipte man om die twee werelden bij Hydrogen Sea binnen te loodsen. Zijn extra paar oren opende deuren die anders dicht zouden zijn gebleven.”

Het duo ontmoette hem op schrijfsessies voor andere artiesten, waar ze zelf ook geregeld aan deelnemen. “Ik was onder de indruk van zijn muzikale kennis,” klinkt Uçar enthousiast. “De eerste keer dat we samenzaten, kon hij ons ook precies uitleggen wat bepaalde nummers nog nodig hadden.” Zijn frisse aanpak was meteen te horen op de vooruitgeschoven single ‘Candy’, die borrelde als een bruisbal, ook omdat de tekst – “How can a simple thing be as complicated as we make it to be” – zich zo speels en catchy in het ritme haakt. In die montere popvibe lezen wij alvast een compensatie voor de niet altijd even fraaie buitenwereld, waarin de ene crisis de andere opvolgt.

Snoepen, ademen, zingen
“Toen we de muziek aan het schrijven waren, hebben we ons inderdaad afgevraagd wat ons in dit tijdperk van multicrisissen opbeurt,” zegt Uçar. “Candy is het creature comfort bij uitstek: het geeft even troost, maar is ook verslavend en toxisch.” Van de twee muzikanten blijkt Seaux de grootste snoeper. “Aardbeitjes, kikkertjes, vampiertanden …” somt Uçar lachend zijn zoete zonden op. “Maar meer dan over het snoepen zelf gaat ‘Candy’ over je weg zoeken tussen al die dingen die je aantrekken, maar vaak slechts een vluchtroute zijn: ‘Well I never wanted to eat all this candy / I wanted to make something out of myself, someone I'd be proud of.’”

Aan het eind van het schrijfproces bleek alles wat een mens troost en comfort geeft een overkoepelend thema te zijn. Daar hoort ook ademen bij. “Het kalmeert je zenuwstelstel en montert je op. Tijdens het schrijven van ‘Dragons’ kreeg ik het beeld van een draak. De boodschap is: gewoon blijven ademen, ook al komt er vuur en rook uit je longen.” (Lacht)

In het verlengde van dat ademen maakt ook zingen haar hoofd leeg. “Ik herinner me dat ik als kind al voelde hoe ik ervan opfleurde wanneer ik me slecht voelde.” Seaux doet het enkel als hij alleen is of pianoles geeft. Dat zijn studenten soms moeten lachen, trekt hij zich niet aan. Uçar: “Uiteindelijk is haast alles wat met je zintuigen te maken heeft een creature comfort.” Reden waarom de fans bij de vinylversie van het nieuwe album een geurig wierookpapiertje cadeau krijgen.

Kleine verzet
“Het idee dat we allemaal onderling met elkaar verbonden zijn, biedt veel troost,” vervolgt Uçar. Op ‘Mycelium’, de openingstrack van de nieuwe plaat, bezingt ze het lucide communicatienetwerk van de schimmel die ook zwamvlok genoemd wordt en die in symbiose leeft met de wortels van bomen. “Het fantastische is dat het mycelium zelf beter wordt van goed te zorgen voor zijn omgeving. Is dat besef niet het ultieme creature comfort?”

De zangeres ziet in die wederkerigheid al langer een lichtend voorbeeld voor de mens. IJveren voor vrede in een dolgedraaide wereld kan misschien naïef lijken, klinkt het in slotsong ‘Earth’, het blijft broodnodig. “Het voelt aan als mijn kleine verzet. Maar om in vrede te kunnen geloven, moet je eerst vrede hebben met jezelf, en niet iedereen heeft dat.”

De vrede en rust gaat het koppel de jongste jaren steeds meer opzoeken in de natuur. In het geval van Seaux, die opgroeide in Kapelle-op-den-Bos, ligt die aan het kanaal dat Brussel met de Rupel verbindt. “We hebben er de voorbije zomer weer veel gezeten,” zegt Uçar. “Ik vond het echt verwonderlijk dat hij daar zo goed kon manoeuvreren op de nauwe paadjes tussen de struiken. Ze zaten volgens hem nog altijd in zijn spiergeheugen.” (Lacht)

Verbinding vindt het duo zowel in het groen als op het podium. Het meest intense contact tussen artiest en publiek voelde Seaux misschien wel tijdens het legendarische eerste AB-optreden van Zwangere Guy, in wiens band hij bas en toetsen speelt. “Ik herinner me de enorme opstoot van energie van het publiek dat aan het wachten was tot de poort openging. Het oversteeg alles wat ik in mijn oortjes hoorde. Wanneer zowel de artiest op het podium als het publiek in de zaal bereid zijn hun energie te delen kan dat enorm krachtig resoneren.”

Verwondering
Om van hun muziek te kunnen leven, heeft het koppel altijd bands en opdrachten gecombineerd. Seaux toerde onder meer met Zwangere Guy en Sioen, geeft pianoles en producet op tijd en stond muziek voor andere artiesten. Uçar, die Engelse literatuur studeerde, schreef al teksten voor Selah Sue, Geike Arnaert enSylvie Kreusch en werkt aan haar eerste roman. Ze haalde met een literair erotisch verhaal onlangs nog de finale van de schrijfwedstrijd Het Rode Oor van deBuren, en is momenteel op tournee met het vrouwenkwartet Oko Yono. Na een hommage aan de vrouwen rond Serge Gainsbourg was het haar idee om ook het repertoire van Kate Bush onder handen te nemen. De link is overduidelijk: beide vrouwen refereren in hun werk graag aan literatuur en natuur. “Ik zing ‘Babooshka’, ‘Don’t give up’ en ‘The man with the child in his eyes’, omdat die liedjes mij altijd al aanspraken.”

Van het minder bekende ‘Sunset’ maakte ze een spoken word-versie, inclusief sjamanendrum die de hartslag aangeeft. “Ik houd van haar lyrische teksten, de magie die ze uitstraalt en haar immer verwonderde blik. Die hoop ik ook met Hydrogen Sea nooit te verliezen.” Gelukkig is er Seaux, die zijn kinderlijke enthousiasme overal mee naartoe neemt. Uçar, terwijl ze haar man glunderend aankijkt: “Eerlijk, als ik ‘The man with the child in his eyes’ zing, dan denk ik een beetje aan jou.”

Over haar roman wil de zangeres, die eerder al de sterrenhemel en de plantenwereld bezong, niet veel kwijt. Alleen dat de thematiek in het verlengde ligt van haar interesses, en dat ze na even helemaal opgeslorpt te zijn geweest door de muziek alweer de drang voelt om achter haar bureautje te gaan zitten schrijven. “Maar daarvoor moet ik echt in mijn cocon kunnen kruipen.” Seaux knikt begrijpend. “Wanneer je diep in een creatief proces verwikkeld zit, is het niet altijd makkelijk om over te stappen naar een andere job, zelfs al heb je enkele uren vrij. Ik heb ook graag dat het afgebakend is. Dat helpt om te focussen.”

Creature comforts verschijnt op 27/10 via Unday Records/N.E.W.S., op 22/11 (19.00) speelt Hydrogen Sea in de Ancienne Belgique, www.abconcerts.be