Kids With Buns: ‘Het is echt oké om soms niet oké te zijn’

Meer nog dan over queer zijn gaat Out of place, het debuutalbum van Kids With Buns, over loskomen van verwachtingspatronen. Dat verliep voor Marie Van Uytvanck en Amber Piddington stroever dan ze wilden. “Wanneer je beseft dat wie je bent en wie je wilt zijn niet samenvallen, voelt het alsof de hele wereld op zijn kop staat.”

Hun initiële slaapkamergeluid is intussen vervangen door een iets stevigere indiegitaarsound, die op het podium voortgestuwd wordt door een liveband. Maar soms zijn Marie Van Uytvanck (altijd met bun) en Amber Piddington (meestal zonder) nog steeds overmand door de tienertwijfels die aan de basis liggen van Out of place, hun dit najaar verschenen coming-of-agedebuut. Al worden die nu overschaduwd door hun boerenjaar, met een festivalzomer die naar meer smaakt, een uitverkochte Ancienne Belgique en twee verse MIA-nominaties. “Die mooie zomer heeft ons ook op persoonlijk vlak vooruitgeholpen,” zegt Piddington. “Vroeger stonden we tijdens concerten van onze idolen zelf op de eerste rij, terwijl we dachten: 'Dit zouden we zo graag doen!' Maar we hebben ons lang niet goed genoeg gevoeld om eraan te beginnen, en dan zijn we er een beetje per ongeluk in gerold. Soms denken we: 'Verdienen we dit wel?' Zeker in vergelijking met muzikanten die jaren conservatorium achter de rug hebben. We weten nog steeds niet altijd even goed waar we mee bezig zijn. Maar het warme gevoel dat onze fans ons kunnen geven is onbetaalbaar. Ik word intens gelukkig als ik hen zie meezingen. Neem nu de liveversie van 'Bathroom floor'. Daar breien we graag nog een extra stuk aan. Als het publiek ook dat uit volle borst meeschreeuwt, word ik emotioneel.”

Het duo heeft het succes natuurlijk zelf in de hand gewerkt. Zonder het misschien goed te beseffen, zijn ze in het gat gesprongen dat de door pop, dance en hiphop gedomineerde muziekmarkt links had laten liggen. Hun muziek herinnert niet voor niets aan de doorbraak van alternative music in de jaren 1990, toen in het zog van grunge en lofi sporadisch ook enkele independent female(-fronted) bands opdoken. Aangevuurd door de gitaaruithalen van Piddington is het lage, androgyne stemgeluid van Van Uytvanck bovendien uitgesproken genoeg om ver boven het muzikale maaiveld uit te torenen. Maar wat hen vooral hielp om dicht bij hun fans te staan, is de bewuste keuze om het te hebben over thema's die ook hen aanbelangen.
“Wij wilden niet de afstandelijke rockster zijn,” zegt Van Uytvanck. De keuze om zich openlijk uit te spreken over hun geaardheid is mee ingegeven door hun eigen zoektocht naar rolmodellen. “Wij moesten ons nog spiegelen aan buitenlandse YouTubers à la Shannon Beveridge en Dodie Clark.”

Groeipijnen

De teksten op Out of place gaan vooral over wat er zich onuitgesproken in hun tienerhoofden afspeelde, inclusief de vele 'toen had ik dat moeten zeggen'-achterafgedachten. Van Uytvanck moet meteen aan 'Nothing new' denken. “Daarin zing ik: 'You made me think I was sick / Oh lord, I even believed it / It drives me insane / How I never fought back.' Concreet gaat het over geout worden in het middelbaar zonder dat je daar zelf klaar voor bent, en alles wat daarbij komt kijken: de roddels, uitgesloten worden, het gevoel krijgen dat je iets verkeerd doet zonder te snappen wat. We hebben het allebei meegemaakt. Dat was eng en traumatiserend. Ik was volledig in mijn recht om mij niet te laten doen en terug te vechten, maar mijn referentiekader was te klein. Alles komt in die vormende tienerjaren ook gewoon op je af en je wordt maar verondersteld om daarmee om te kunnen. Een van de boodschappen van de plaat is daarom dat het echt oké is om soms niet oké te zijn. Als mensen blijven herhalen dat er iets mis is met jou, ga je ze uiteindelijk ook geloven. Die pijn zit in dat nummer. Opgroeien in een nagenoeg queerloze omgeving hielp daar niet echt bij. Ik denk dat er op mijn school in Sint-Niklaas één iemand out was.”

Piddington zegt dat het in Turnhout niet veel beter was. “We hebben er echt de twee beste Vlaamse steden uitgekozen om queer te zijn. (Hilariteit) Alleen Ninove zou misschien nog erger zijn. Maar de durf niet hebben om iets terug te zeggen en de weirdo te zijn, is zeker niet exclusief iets van queer personen.” Volgens Van Uytvanck gaat Out of place daarom algemener over je niet op je plek voelen, terwijl je er wel keihard naar op zoek bent. Vandaar ook de beer met twee hoofden op de platenhoes. “Die verwijst naar de nostalgie naar en het loslaten van je kindertijd, terwijl er tegelijk iets bizars aan de hand is.” Hun albumdebuut verwerkt hoe het langzaamaan duidelijk werd dat ze niet voldeden aan het zogenaamde modeltraject dat de maatschappij voor hen in petto had en de schaamte die daaraan vastkleeft. “Vooral in 'Bathroom floor' zitten die struggles van geen huisje-boompje-beestjetype te zijn. Ook 'Daughter' gaat over die vage fase in je leven tussen het moment waarop je nog gewoon je instincten volgt en doet wat je aangeleerd is en het moment dat je de persoon gevonden hebt die je echt wilt zijn.”

Omarm de chaos

“Het moment waarop je beseft dat die twee niet samenvallen is niet leuk; dan voelt het alsof de hele wereld op zijn kop staat,” vervolgt Piddington, die het nog steeds lastig heeft met oude verwachtingspatronen. Tegenwoordig spreidt ze haar masterstudie rechten aan de KU Leuven. “Het idee dat academisch succes de sleutel is naar geluk is er bij mij zo hard ingestampt dat ik het nog steeds moeilijk kan loslaten. Die studiespreiding was bedoeld om een sociaal leven te hebben, maar ik heb me echt moeten leren ontspannen. Ik ben nu wel gelukkiger, want ik was heel verdrietig toen ik zoveel studeerde, ook al kon ik flexen met mijn twintig op twintig voor discriminatierecht.”

“Dat heeft ze dus echt gehaald, en dan nog met open vragen, géén meerkeuze,” reageert Van Uytvanck geamuseerd, al zit ze helemaal op dezelfde golflengte. Zelf studeerde ze journalistiek, waarna er nog een postgraduaat podcasting volgde. “Ik denk dat mijn mama soms denkt dat ik me te veel aantrek van wat ze thuis vinden. Maar het idee dat je een job moet kiezen die zekerheid biedt is zo dominant, en dat hebben wij net niet gedaan.”

“Maar soms is het dus gewoon oké om te kiezen voor wat je gelukkig maakt, niet iedereen is gemaakt voor een 9 to 5,” besluit Piddington strijdvaardig. Van Uytvanck sluit af met wijze woorden van David Bowie. “Ik zag onlangs een docu waarin hij zei dat we de chaos, waarover we geleerd hebben dat we ze moeten bestrijden met structuur, maar beter kunnen omarmen. Net die chaos zorgt voor creativiteit en dus ook muziek.”

Out of place is uit bij V2 Records. Kids With Buns speelt op 7/12 (19.00) in een uitverkochte Ancienne Belgique, www.abconcerts.be