The Afghan Whigs fitter dan ooit

Met de terugkeer van The Afghan Whigs valt de jaren negentig revival niet meer te ontkennen. De gitaarband uit Cincinnati maakte zijn Sub Pop-debuut in 1990, toen iemand de term 'grunge' nog moest uitvinden, en speelde zijn laatste concert (voor de huidige reünietournee) in 1999, toen de gouden jaren van de gitaarrock alweer lang vervlogen waren.

Frontman Greg Dulli, die al vanaf 1986 in de weer was om met zijn Whigs donkere, passionele gitaarrock met een weelderige vleug soul te besproeien, zou het voorbije decennium verdienstelijk blijven als middelpunt van Twilight Singers of, samen met zijn maatje Mark Lanegan, als The Gutter Twins.

Maar ook hij zal niet tegenspreken dat vooral de albums die hij in de nineties maakte - Congregation (1992), Gentlemen (1993), Black love (1996) en 1965 (1998) - zijn blijven hangen in de hoofden van de fans. Dit klavertje vier staat tijdens de huidige concerttournee dan ook voorop.

De voorbije jaren stroomden er wel vaker aanvragen voor reünieshows binnen, maar nu viel alles ook in de juiste plooi. Tijdens een akoestische tournee van Dulli een kleine twee jaar geleden was Whigs-bassist John Curley al een handvol keer mee het podium opgesprongen.

Schot in de roos
En vorige zomer, on the road met Twilight Singers, kwam ook gitarist Rick McCollum eens kijken. Toen Dulli wat later het aanbod kreeg van het I'll Be Your Mirror-festival (georganiseerd door All Tomorrows Parties) om zijn favoriete festival line-up samen te stellen en er tussendoor gepolst werd naar een eventuele reünie, kwam alles in een stroomversnelling terecht. "De perfecte storm" noemt Dulli het in interviews. "Eerst zouden we Guided By Voices vervangen voor één concert, maar voor we er erg in hadden stonden er een dertigtal shows vast."

De eerste in de New Yorkse Bowery Ballroom was alvast een schot in de roos. Aangevuld met drummer Cully Symington en gitarist David Rosser, lieten Dulli, Curley en McCollum zien dat het heilige vuur nog niet gedoofd is. Integendeel, zeker de zanger verkeert op zijn 47ste in bloedvorm. Hij is fitter dan twintig jaar geleden, fysiek én mentaal. "Het voelt aan als een vorm van emotionele antropologie," bekende hij onlangs. "Nagaan hoe iemand die toen leefde en ademde al die verhalen daadwerkelijk voelde." Ondertussen heeft de groep met 'See and don't see' ook een nieuwe track opgenomen, een cover van een obscure R&B-parel van Marie 'Queenie' Lyons uit 1970.

Uitverkocht!