© Danny Willems

Arno in vijf haltes door Brussel

Tom Zonderman
© Agenda Magazine
14/10/2010
Hij gaat op tournee door Frankrijk, Zwitserland, Duitsland en onlangs maakte hij ook nog een tussenstop in Londen, maar volgende week toert Arno gewoon door zijn achtertuin. "Voor Brussel-Halle-Vilvoorde zal ik een visum aanvragen."

"Ik heb de griep, jong," zegt Arno wanneer hij ons met een zware rochel van antwoorden dient. De ogen van Le Plus Beau zitten diep begraven in dikke oogleden, het is de laatste jaren niet anders - ook al probeert hij zich van zware drinkgelagen te onthouden en laat hij de tabak al vijf jaar voor wat hij is. Het deert niet, een onderhoudende gesprekspartner is de 61-jarige zanger altijd wel. De ene (volks)wijsheid na de andere one-
liner rolt over zijn lippen. "Arno is Arno, de rest zijn vodden," schreef een collega-journalist ooit. De spijker op de kop.

Arno maakt al meer dan 35 jaar internationale podia onveilig en bracht dit jaar zijn 32e album uit - zijn werk met Freckle Face, Tjens Couter en TC Matic meegerekend. Een vitale plaat, waarop de Brusselaar zijn versie van de blues verder uitspit en stoeit met Arabische motiefjes. 'Black dog day' pareert katers die zijn lever niet meer aankunnen, en 'How are you' spreekt over ouder worden, maar Brussld is vooral een portret van een veranderende stad. Met 'Brussels' schreef Arno een lied dat oproept tot verbondenheid en respect.

Om die gedachten kracht bij te zetten houdt hij vijf keer halt in Brussel, van de KVS tot het Koninklijk Circus. "Vlaanderen en Wallonië, voor mij is dat het buitenland. Voor Brussel-Halle-Vilvoorde zal ik een visum moeten aanvragen. (Lacht) Dat zeg ik om te lachen, maar dat was het idee. En ik moet niet in de toerbus zitten, ik kan te voet naar huis en in mijn eigen bed slapen."

Een album dat Brussld heet, een song over Brussel, een marathontournee door Brussel... Je zou bijna zeggen dat u door de Stad Brussel gesponsord wordt.
Arno:
Ik word door niemand gesponsord! Ik heb nooit subsidies gevraagd.

U draafde onlangs wel op in een spotje voor een bekend automerk.
Arno:
Ach, Bob Dylan maakt reclame voor Cadillac, The Rolling Stones voor Toyota. Ik speel over gans de wereld. Achttien mensen werken er voor mij. Vroeger gaven de platenfirma's geld om te spelen, nu niet meer. Binnen vijf jaar bestaan er geen platenfirma's meer. Maar ik moet die mensen wel betalen. Films, tv-programma's, rockfestivals... die worden toch ook gesubsidieerd?

Sommige mensen denken: waar is de "rebel van de Belgische rock-'n-roll" naartoe?
Arno:
Zonder dat kan ik geen rebel zijn.

U maakt een plaat over Brussel die oproept tot saamhorigheid, maar het is geen politieke plaat. U geeft een beeld van de stad via haar bewoners.
Arno
: Ik ben geïnspireerd door mensen, l'être humain. Een mens, die maakt kinderen, moordt, eet, zingt, slaapt, lacht, weent. Ik vind een mens veel interessanter dan een kat of een boeket van blommen. Heb je Les barons gezien?

Nog niet, maar hij staat…
Arno:
Op uw bloot gat! Een hele goeie film over Brussel. De regisseur (Nabil Ben Yadir, tz) vroeg mij of ik een nieuw Brussels liedje wilde schrijven. Op een dag nam ik een taxi naar de Midi. Het was Zuidkermis en we stopten aan een verkeerslicht ter hoogte van een manège. Ik zag een Belg rondjes draaien, een Afrikaan, een Turk... Naast ons stopte een auto waaruit Berberse muziek schalde. Dat beeld, die clash met die kermismuziek, dat vond ik typisch Brussels. Ik word daarmee geconfronteerd. En als je met de hond slaapt, krijg je zijn vlooien.

U noemt Brussel "open as an old whore", een metafoor die u al langer hanteert. Dat is wel een hard beeld.
Arno:
Ik vind dat niet hard. Een oude hoer heeft al veel meegemaakt. Brussel is een kleine stad, waar al die culturen en nationaliteiten zo dicht op elkaar leven, dat vind je nergens anders. Maar zonder Brussel bestond Europa niet, en zonder Brussel bestonden Vlaanderen en Wallonië ook niet. Er werken hier dagelijks een paar honderdduizend Vlamingen en Walen, maar ze betalen hier wel geen belastingen.

In de film Manneken pis komt Harry als 28-jarige zijn geluk beproeven in Brussel, en gaat in een restaurant werken als afwasser. Wat bracht u naar Brussel?
Arno:
Begin jaren 1970 heb ik in de Slumberland gewerkt in de Kartuizersstraat, een club waar Jan Decorte nog dj was. Ik werkte boven in de bar. Daarna heb ik een tijd in Engeland gewoond, en ook even in Amsterdam, maar in 1979 ben ik teruggekomen. Door een madame.

U bent kok van opleiding. Kookt u soms nog?
Arno:
Niet meer zoveel. De laatste keer dat ik als kok gewerkt heb was voor Marvin Gaye, in Oostende. Ik heb dat acht maanden gedaan. Maar toen kreeg ik een cheque van 70.000 frank van de toenmalige ASLK omdat ik met TC Matic een song had op Get sprouts, een compilatie van Belgische groepen samengesteld door Marcel Vanthilt en Gust De Coster. En dan ben ik gestopt.

Wat was het favoriete gerecht van Gaye?
Arno:
Kip curry, van mij. (Lacht)

U zingt graag over mensen op de rand. Hebt u een groter rechtvaardigheidsgevoel dan vroeger?
Arno:
Zulke mensen hebben een verhaal, ze hebben een verleden. Ik probeer niet met een verleden te leven, ik leef met wat er vandaag gebeurt. 'Mademoiselle' gaat over een vrouw die in mijn wijk woonde, ze zat in het milieu artistique, en ze was mooi. Maar haar levensloop heeft haar veranderd, ze heeft kinderen en is gescheiden. Ze is een van die Brusselse figuren. Ik profiteer daarvan, ik ben een voyeur.

De ballads, waarin u enkele vrouwen zeer mooi portretteert, springen eruit op Brussld. Waarover gaat 'Elle pense quand elle danse'?
Arno:
Een vriend van me was verliefd op een vrouw, maar die leed daaronder. Ik zei tegen hem, verliefd zijn is als een migraine, dat komt en dat gaat. Ik zag die vrouw op een avond in een café, ze danste niet met haar instinct. Dat is gevaarlijk. En iemand die denkt wanneer hij danst is een slechte danser.

Mijn slechtste optredens zijn die wanneer ik begin te denken, en mijn lichaam en mijn geest niet meer één zijn.

Bent u vrouwen na al die jaren beter gaan begrijpen?
Arno:
Als dat zo zou zijn, zou ik geen muziek meer maken. (Lacht)

Uit 'Ça monte' begrijp ik dat mannen hun lul achternalopen, terwijl vrouwen nadenken.
Arno:
Vrouwen wenen wanneer ze gelukkig zijn en mannen wanneer ze pijn hebben. Vrouwen zijn sterker. Mannen zijn impulsief. Ze denken dat ze alles weten, maar vrouwen begrijpen alles.

Tegelijk zegt u ook: "Le chien dit rien quand il regarde humain". Dat is weer een van die mooie beelden van u.
Arno:
Ach, ik ben een oude hond.

U kleedt op Brussld 'Get up, stand up' van Bob Marley uit. Waarom doet u dat?
Arno
: Als je een cover brengt, moet je die naar je hand zetten, anders heeft het geen zin. Ik verander de muziek, maar ik hou de tekst. Veel artiesten doen het omgekeerde, en zeggen dan dat het van hen is. (Lacht) Ik heb die song gekozen voor de Red uw gazet!-actie van De Morgen. Maar ik kan geen reggae spelen, ik ben gebronzeerd als een aspirine. Dus heb ik er maar wat Chopin over gegoten.

'Get up, stand up' is een song over opkomen voor jezelf, maar ook een van protest. Jongeren schijnen vandaag geen nood meer te hebben aan protestsongs. Hoe komt dat?
Arno:
Goeie vraag. Ik ben rockmuziek beginnen te maken als een revolte tegen het systeem. Maar nu zie ik dat niet meer. Er is meer revolte in een coiffeurssalon dan bij de rockers van nu. Ik geloof wel dat er een nieuwe generatie komt. Er komt een revolte, dat voel ik. Niet alleen in de muziek. Ook in de politiek. Alleen begrijp ik al die retromuziek niet.

In Freckle Face greep u toch ook naar blues?
Arno:
Ja, maar we deden er iets mee.

Was het toen niet makkelijker om onbetreden paden te bewandelen?
Arno:
Nu is het gemakkelijker. Er zijn artiesten die toch nieuwe dingen doen? Animal Collective bijvoorbeeld, of Madensuyu. Mijn zoon zit in dubstep, dat is toch iets anders?

Zullen mensen ook niet zeggen: Arno doet een herhalingsoefening van zichzelf?
Arno:
Het is Arno, hé. Je kunt me niet vergelijken met iemand anders. Maar Arno is heel anders dan Charles et les Lulus, dan TC Matic, dan Arno & The Subrovnicks en dan Charles and The White Trash. Mijn nieuwe plaat is toch anders dan de vorige? Maar natuurlijk, mijn stem zal ik niet veranderen. Een koe zingt zoals een koe.


ARNO: Allez allez circulez Brussld
20/10/2010 • kvs (www.kvs.be),
22/10/2010 • Botanique (www.botanique.be),
23/10/2010• Koninklijk Circus/Cirque Royal (www.botanique.be),
25/10/2010• Ancienne Belgique 
(www.abconcerts.be),
27/10/2010 • VK* (www.vkconcerts.be),

Fijn dat je wil reageren. Wie reageert, gaat akkoord met onze huisregels. Hoe reageren via Disqus? Een woordje uitleg.

Lees meer over: Muziek

Iets gezien in de stad? Meld het aan onze redactie

Site by wieni