Autumn Falls Festival: vier tips

Bill Callahan

24/11, 21.00 uur, €17/20, KC

Drie veteranen uit de undergroundrock verzamelen op de gala-avond van deze Autumn Falls-editie in het Koninklijk Circus. Tussen de slowcore van Low en de indierock van Pinback mag Bill Callahan het podium op. Vijf jaar geleden ruilde hij zijn pseudoniem Smog, waaronder hij een dozijn platen uitbracht, in voor de naam waarmee hij het levenslicht zag. Dat licht was nogal… euh, donker. Het in de lente verschenen Apocalypse illustreerde dat andermaal zonder verpinken. De breekbare stem van de wereldschuwe zanger en zijn minimale gitaarspel gaan tot op het bot. De sobere composities, die klinken als een soundtrack van de eenzaamheid, worden live ingekleurd door Matt Kinsey op elektrische gitaar en Neal Morgan op drums.

Still Corners

27/11, 22.00 uur, €17/20, Botanique

Een nieuwe ster aan het almaar hipper wordende droompopfirmament? Noem het de nachtmerrievariant. De Brits-Amerikaanse band Still Corners bedenkt rillerige soundtracks bij imaginaire huiverfilms. Helemaal aan de verbeelding laat de groep je niet over. Bij zijn optredens weert het viertal elk lichtschijnsel terwijl beeldcollages van oude films van hun backdrop spatten. Spilfiguur Greg Hughes vertelde ons onlangs in de ban te zijn van giallo-pionier Dario Argento én van John Carpenter, de horrorspecialist die zijn eigen films van sinistere synth-partijen voorziet. Kers op de taart is Tessa Murray, die de etherische klanktapijten met haar fluisterstem een zoeter cachet geeft. Voor aficionado's van Broadcast, Slowdive en Beach House.

A Winged Victory for the Sullen

27/11, 23.00 uur, €17/20, Botanique

Adam Wiltzie en Dustin O'Halloran zagen elkaar voor het eerst op een concert van Sparklehorse. Witzie stond op het podium, O'Halloran in de zaal. Backstage bespraken ze hun muzikale verleden (als muzikant en geluidstechnicus bij The Flaming Lips, Iron & Wine…; als componist van de score van een Sofia Coppola-film). De artistieke kruisbestuiving kende zopas een eerste apotheose. Hun minimalistische debuut lijkt wel een ode aan de stilte. Pianomelodieën ontplooien zich traag en haast geruisloos. Zeer sporadisch proeven ze van een meer somptueuze orkestratie. De opnames vonden plaats in kerken en begijnhoven. 'Requiem for the Static King part one' wordt opgedragen aan wijlen Sparklehorse-zanger Mark Linkous.

The Experimental Tropic Blues Band

25/11, 22.50 uur, €10/12, Magasin 4

Niet alleen Vlaamse bands als Black Box Revelation en Triggerfinger trekken naar de VS om er hun rock-'n-rollduivels uit te drijven. Ook de Waalse garagerockers van The Experimental Tropic Blues Band staken voor hun derde album de grote plas over. "Boogie Snake", "Dirty Coq" en "Devil d'Inferno" belandden er in de New Yorkse studio van Heavy Trash-gitarist Matt Verta Ray, wiens kompaan Jon "Blues Explosion" Spencer het album producete. Het resultaat, Liquid love, vernoemd naar een 'ontmoetingsplek' voor zwarten op Bedford Avenue, verkent de smerigste steegjes van de rock-'n-roll, of wat had u gedacht? Spencer deed het old school, zonder computer, mét analoge tapes, en speelde ook enkele licks gitaar mee.

waar: Ancienne Belgique + Bonnefooi + Botanique + Koninklijk Circus + Magasin 4 + Maison des Musique + Mr. Wrong + VK* (adressen & programma op de website)