Black Box Revelation verovert Amerika én AB

Het afgelopen jaar vertoefden Jan Paternoster en Dries Van Dijck meer in de States dan hier. Ze namen My perception, hun derde album in vier jaar tijd, op in LA met Alain Johannes, een invloedrijke muzikant en producer uit de scene rond Josh Homme (Queens of the Stone Age, Them Crooked Vultures). Hij goot hun in de modder van Mississippi Delta gedrenkte bluesrock niet in een geforceerd keurslijf, maar vierde de teugels. Het resultaat ruikt naar de groezelige garage waar ook de Stones, de Stooges en Neil Young hebben gejamd - in een wolk van psychedelica. En passant versierde het duo een platencontract bij talkshowhost David Letterman en gingen ze er uitgebreid toeren. Voor ze straks alweer naar ginds trekken als support van Beady Eye, de band van Liam Gallagher, landen ze nog even in Brussel.

"Het zal heavy worden," zegt zanger-gitarist Jan Paternoster (22) terwijl hij samen met drummer Dries Van Dijck (20) loom onderuitzakt in een sofa bij hun Brusselse platenfirma. "Hier hebben we een grote, loyale fanbasis. Maar ginds moeten we ons elke keer bewijzen. Goed, dat houdt ons met beide voeten op de grond."

Een rockband is geen vetpot tegenwoordig. Stroomt het geld al wat vlotter binnen, nu jullie de wereld aan het veroveren zijn?
Dries Van Dijck: Een beetje wel, ja.
Jan Paternoster: Ik denk dat we ons niet meer kunnen permitteren dan iedereen die pas thuis weg is. We hebben geen luxeloft, maar het lukt. Eigenlijk is dat zo sinds het begin. Als band hebben we veel geld uitgegeven, maar wij zelf helemaal niet. We zijn nog jong, we hebben niet veel nodig voor onze manier van leven.

Die deal met CE Music, het label van talkshowgigant David Letterman, wat voor gevolgen heeft dat?
Paternoster: Pias blijft onze albums wereldwijd verdelen, behalve in Amerika en Japan. In Amerika hebben we een deal met Merovee Records, een jong label waarin Letterman heeft geïnvesteerd. Ze hebben ons een paar keer live bezig gezien, onder meer op SXSW en in The Viper Room en dat heeft hen over de streep getrokken. (Glundert) Op hun Facebook-pagina prijkt nu 'The US home of Black Box Revelation'. Zij brengen eerst een soort van samenvatting van onze eerste twee platen uit op vinyl. Die gaan we live ondersteunen, zodat we al een breder publiek hebben wanneer My perception er wordt uitgebracht.

Toeren in Amerika is een grote droom van veel Belgische bands. Valt het mee?
Van Dijck: Het is heel groot. (Lacht) In elke stad zijn er veel clubs, het is leuk om die allemaal te ontdekken. De eetgewoontes zijn wat minder, maar de mensen zijn dan weer supervriendelijk en enthousiast. Ze zijn verrast wanneer ze ontdekken dat we Belgen zijn, dat is exotisch voor hen. Je merkt ook wel dat er iets aan de gang is. Op het Bonnaroo-festival stonden er al veel mensen klaar voor het optreden, en ze waren daar niet per toeval verzeild.

Wat onderscheidt jullie van gelijksoortige bands?
Van Dijck: Mensen zijn verbaasd dat we met twee zo'n sound neerzetten.
Paternoster: De spontaniteit waarmee we samenspelen is groot. Door zoveel op te treden kennen we elkaar door en door. Ik hoor tegenwoordig niet zo vaak platen waarvan ik denk dat ze goed zijn opgenomen, of 'natuurlijk' ingespeeld, met een goeie sfeer errond. Dat lukte perfect op Alain Johannes' plek.

Waarom wilde hij met jullie werken?£
Van Dijck: We hebben een paar jaar geleden getoerd met Eagles of Death Metal, en zij hebben hun eerste twee albums bij hem opgenomen. Dat was de link. Maar we konden ons ook vinden in zijn werk met andere bands. Toen we hem gecontacteerd hebben om onze plaat te producen heeft hij eerst naar filmpjes van onze liveshows op YouTube gekeken. Hij voelde dat we een geoliede band zijn.
Paternoster: Alain was verbaasd dat alles bij ons zo vlot gaat in de studio. Hij vond dat een luxe. Hij liet ons ook heel vrij, en was niet bezig met structuren zoeken of schema's uitwerken. Soms gaf hij een paar kleine sleutelideeën, dingen waar we dan zelf niet opgekomen waren maar die ons wel goed vooruithielpen.

Wat is de grote sprong voorwaarts van My perception?
Paternoster: Bij Silver threats gebruikten we veel overdubs, extra lagen gitaren of gedubbelde stemmen. We waren heel hard op zoek naar een specifieke Black Box-sound in het materiaal dat we gebruikten. Nu hebben we de essentie gelegd in de manier van spelen. My perception is daardoor een pak ruiger. Niet dat de plaat hard klinkt en bol staat van de luide, overstuurde gitaren, het zit in de attitude. We hebben ook snel gewerkt, dan neem je meer naïevere beslissingen vanuit je buikgevoel.

De titeltrack, 'My perception', zit dicht bij de Stones.
Paternoster: Ik hou vooral van de vroege Stones omdat je dat jonge, bijna naïeve enthousiasme hoort. Ik leg ook wel het verband met later werk als Exile on Main St. omdat we net als Keith en Mick onze plaat niet hebben opgenomen in een typische studio maar in een gewoon huis. Alain woont in een woonwijk in Hollywood. Wij verbleven in een hotel net om het hoekje, maar we gingen elke dag bij hem spelen. Op zondag hadden we vrij, om de buren een dag rust te geven. Telkens als wij er waren kwam de overbuur voor de deur zitten om mee te luisteren. In de twintig jaar dat hij er woonde hoorde hij eindelijk eens iets waarvan hij vond dat geen lawaai was. (Lacht)

Welk idee schuilt er achter My perception?
Paternoster: Het is mijn onsamenhangend geheel van levensflarden en hoe ik daar zelf naar kijk. Alsof je in een trip zit, en naar jezelf kijkt. Het zou een lijflied voor de mensen kunnen zijn. Iedereen hangt zo vast aan zijn eigen, enge visie. Als muzikant krijg je een veel betere kijk op het leven omdat je op veel plaatsen komt en met verschillende mensen te maken krijgt. Je gaat op een andere manier naar de dingen kijken.

Je gebruikt nogal wat weirde beelden, zoals in 'White unicorns' en 'Shadowman'.
Paternoster: Zoals we muzikaal grenzen willen verleggen, willen we dat mentaal ook. Ik was geïnspireerd door de Maya's, die allerlei soorten drugs namen om een beter beeld van de realiteit te krijgen.

Ach zo. Welke bewustzijnsverruimende middelen heb je zelf genuttigd?
Van Dijck: Groenten en fruit. (Lacht)
Paternoster: Héél véél groenten en fruit. Ik begin misschien te ijlen omdat ik al negen maanden geen vlees meer eet.

En dat in Amerika!
Paternoster: Aan de kusten is dat redelijk makkelijk. Ik eet wel af en toe vis. In het binnenland is de enige optie een "hamburger without the hamburger". Dan denk ik, ik koop wel een tros bananen. (Lacht) Ach, we overleven wel.

uur: telkens om 20 uur - UITVERKOCHT
---------------------