BRDCST-festival vult de AB met alternatieve muziek

Met het BRDCST-festival wil de AB, nu al voor het tweede jaar op rij, de nieuwe tendensen in de muziek blootleggen. "We gaan er nog te gemakkelijk vanuit dat de grootste vernieuwing in de westerse, alternatieve scene zit", zegt directeur Kurt Overbergh. Het festival gaat woensdagavond van start.

"Ik werk twintig jaar bij de AB, maar voor het eerst heb ik op deze manier een festival in elkaar gebokst." Artistiek directeur Kurt Overbergh glundert, want hij is bijzonder opgetogen met de tweede editie van BRDCST. Vorig jaar trapte de lentehappening af onder een moeilijk gesternte, in de week waarin Brussel in het hart werd getroffen.

De AB bond niet in, en steekt dit jaar zelfs nog een tandje bij. Overbergh liet zich inspireren door nieuwe festivals als Unsound in het Poolse Krakow en door de veranderde wereld rondom ons. "Een festival kan niet meer vrijblijvend zijn," vertelt hij met meer dan gemiddeld enthousiasme. "En daarom heb ik een soort van manifest geschreven, een intentieverklaring waarrond we onze programmatie hebben opgebouwd."

Waar hij vooral vanaf wilde, is het All Tomorrow's Parties-gevoel, het naar de song van The Velvet Underground vernoemde rondreizende festival dat, euh, undergroundbands naar boven haalt. "Fantastisch evenement hoor, ik ben er vaak met veel plezier naartoe gegaan. Maar ik wil niet meer vasthouden aan die blanke indiebands die daar doorgaans de affiche kleurden. We gaan er nog te makkelijk vanuit dat de grootste vernieuwing in de westerse, alternatieve scene zit. Ik heb ook lang zo gedacht, maar die visie heb ik moeten bijstellen."

Zwarte muziek
Overbergh heeft een soort van clusters uitgedacht waarrond de affiche van BRDCST is samengesteld. "Het zijn geen thema-avonden, veeleer onzichtbare rode draden die door het festival lopen. Er is bovendien ook een gratis parcours, om mensen wat sneller over de streep te trekken."

Een van de rode draden is black consciousness. Er staat opvallend veel 'zwarte muziek' geprogrammeerd, van de geëngageerde hiphoppers van Run The Jewels over meesterlijke basgitarist en Kendrick Lamar-associé Thundercat tot de Shabaka Hutchings (lees hier het Franstalige interview met hem uit ons magazine). "Moor Mother, het alter ego van Camae Ayewa, is een muzikante en dichteres uit Philadelphia die heel erg bezig is met Afrocentrisme en de Afrikaanse diaspora. Dat soort muzikale protesten geef ik maar al te graag een platform in een iets radicaler festival als BRDCST. En dan is het nog eens mooi meegenomen dat ze een vrouw is."

Interculturaliteit
U voelt hem al komen: BRDCST kiest ook voor dwarse vrouwen. "De indiescene is te lang een mannenwereldje geweest. In The Wire, dat magazine voor muzieknerds, zetten ze elke maand vernieuwende vrouwen in de picture, zonder de lat lager te leggen. We kunnen allemaal verontwaardigd zijn door die vrouwonvriendelijke president met zijn oranje haar, maar we moeten zelf ook wel actie ondernemen. Kijk naar Nidia Minaj, een zwarte Portugese die met haar naam inderdaad knipoogt naar Nicki Minaj. Ze mengt rauwe funk met kuduro, batida en techno en heeft onderdak bij Príncipe, een fantastisch label dat inzet op vrouwen."

Nidia Minaj werkt als producer vanuit Bordeaux, maar ze heeft Kaap-Verdische en Guinee-Bissause roots. "Letterlijk grensoverschrijdend, heerlijk gewoon. Dat loopt ook door onze programmatie: interculturaliteit. Je ziet die reflex voor diversiteit ook al bij festivals als Primavera in Barcelona. Een label als Glitterbeat, dat bij ons de openingsavond bij wijze van statement mag aansnijden, bewijst dat vernieuwing ook ver buiten het Westen plaatsvindt. Vibrant global sounds noemen zij het, wat ik een veel betere benaming vind dan wereldmuziek. Het label is opgericht in Duitsland door een Amerikaan die in Sarajevo woont. Geweldig. Weg met alle grenzen!"

Dus geen witte indie meer? "Haha, toch wel. Zoals gezegd staan we net voor alles open. Een van de concerten waar ik erg naar uitkijk en trots op ben, is dat van Echo Collective. Dat is een project van de AB zelf, een ensemble met leden van The Winged Victory for the Sullen dat het album Amnesiac van Radiohead 'verklassiekiseert'. De voorbije maanden hebben ze publiek repetities gehouden in Huis 23, en nu spelen ze het hele album in de grote zaal. Ook erg mooi is de cellist Oliver Coates, die geprogrammeerd wordt door gastcurators Forest Swords. Ik had nog nooit van hem gehoord, maar blijkt dat die de strijkers heeft gearrangeerd op A moon shaped pool, het laatste album van Radiohead. En zo is de cirkel rond."

> BRDCST. 05/04 > 09/04, diverse tijdstippen, Ancienne Belgique, Brussel