Brussels Jazz Orchestra viert twintigste verjaardag
H et zijn drukke dagen voor Frank Vaganée, artistiek leider van het BJO. Maar tussen een optreden in Frankrijk en een interview in Hilversum door lukt het dan toch om af te spreken.
Jullie begonnen twintig jaar geleden meteen aan de top onder de vleugels van Jazz Middelheim.
Frank Vaganée: "Inderdaad. Weliswaar niet op het podium van het festival zelf, maar wel in samenwerking met hen naar aanleiding van Antwerpen Culturele Hoofdstad. Dat concert op de Groenplaats was onze eerste stap buiten The Sounds (Brusselse jazzclub, red.) waar het allemaal begon. In 1995 stonden we voor het eerst echt op het podium van Middelheim."
Wat waren jullie verwachtingen?
Vaganée: "We begonnen heel naïef en idealistisch. We waren gewoon gelijkgestemde zielen van eenzelfde generatie die zin hadden om in een bigband te spelen met een eigen repertoire. Eerlijk gezegd was het in het begin zwoegen en trekken om iedereen gemotiveerd te houden. Vergeet niet dat het allemaal vrijblijvend was. De club had sowieso geen geld om ons te betalen. We deden het niet voor het geld, maar als iemand een betaalde job kreeg op een repetitieavond was de keuze vlug gemaakt."
Kenmerkend zijn de talrijke samenwerkingen. Hoe bepalen jullie met wie jullie in zee gaan?
Vaganée: "In het begin was er geen budget voor dergelijke avonturen, ook al droomden we ervan te werken met gekende arrangeurs, dirigenten en componisten. Toen we in 1999 structureel gesubsidieerd werden, raakte alles in een stroomversnelling en konden we uitkijken naar namen die op ons verlanglijstje stonden. Ondertussen kunnen we al een mooi palmares van genodigden voorleggen met artiesten als Maria Schneider, Lee Konitz en Dave Liebman. Het waren voor ons telkens heel leerrijke ervaringen. En doordat we geen mal figuur sloegen in dergelijk gezelschap krikte dat onze internationale reputatie op."
Met de volgende gast, de Amerikaanse saxofonist Joe Lovano, halen jullie echt een internationale topper binnen.
Vaganée: "Voor mij is dat een ultieme droom die uitkomt. Hij is een muzikant van een andere planeet. We hebben er twee jaar aan gewerkt om hem te kunnen strikken. Niet dat hij niet wilde maar je moet alles regelen via het management en boekingskantoren. Want artistiek klikte het meteen. Niet moeilijk eigenlijk want de meesten onder ons volgden indertijd les bij hem toen hij in België verbleef, en nog zo goed als onbekend was. Toen Kenny Werner hem tijdens Dinant Jazz uitnodigde in 2011 kregen we al eens de kans om met hem het podium te delen. De opnamen in De Bijloke voor de cd die deze zomer uitkomt, verliepen dan ook uiterst vlot."
Jullie waren met het BJO al een paar keer te gast in New York voor een residentie. Blijft Amerika de ultieme droom voor elke jazzmuzikant?
Vaganée: "Dat weet ik niet, maar het is wel zo dat een jazzmuzikant minstens een keer ginder moet spelen, zeker in New York. Je moet voelen hoe het eraan toegaat, die intensiteit van kortbij meemaken. Voor een bigband is dat niet evident omdat het een dure zaak is. Het gaat telkens om een kleine volksverhuizing van zo'n twintig mensen. Maar je moet de wereld in, anders blijf je thuis bij de pakken zitten en dat is zeker niet de bedoeling. Hier bij ons komen we weliswaar regelmatig aan de bak omdat we op tijd en stond iets nieuws presenteren zodat het interessant blijft voor het publiek maar ook voor de muzikanten. Dit jaar trekken we trouwens richting Azië."
Ondertussen reikt jullie faam tot in Hollywood dankzij de onderscheiding voor de filmmuziek van The artist. Is daar iets concreet uit voortgevloeid?
Vaganée: "Het belangrijkste effect is dat de naam van het orkest bij een veel breder publiek gekend is. Als ze horen dat je bij het BJO speelt, maken ze meteen de connectie met die film. Organisatoren komen ook sneller over de streep omdat ze weten dat er een groter potentieel is. We maken wel steeds duidelijk dat ons standaardrepertoire verschilt van de filmmuziek. Anders schep je foute verwachtingen."
Typerend is jullie steun aan de jongeren via het Brussels Youth Jazz Orchestra.
Vaganée: "De nieuwe generatie staat klaar. Als je verder wil, moet je die hebben. Vandaar die samenwerking met Jeugd en Muziek Brussel voor het BYJO. Het is een win-winsituatie. Wij hebben een aanbod van vervangers, en zij doen ervaring op in een professioneel kader."
Wat is volgens jou jullie sterkste punt?
Vaganée: "We proberen steeds een kwalitatief programma aan te bieden waarbij elke muzikant de ruimte krijgt voor datgene waar hij het sterkst in is. Iedereen heeft een plaats ten dienste van het geheel maar krijgt ook de kans eigen aspiraties waar te maken. Daardoor krijg je een uitzonderlijke samenhorigheid, en blijft de honger om verder te gaan en beter te doen tegelijk bestaan."
Deze maand stellen jullie BJO's Finest-Live! voor.
Vaganée: "Dat is een cd van, voor en door het BJO. Dat wil zeggen dat verschillende muzikanten uit het orkest aan het componeren en arrangeren gingen, en dat we die nummers opnamen tijdens een concert eind vorig jaar. Authentieker kan je moeilijk gaan. We onderstrepen hiermee dat onze eigen mensen uiteindelijk prioritair blijven, en dat het niet telkens een grote naam betreft met het BJO als begeleidingsorkest. Dat willen we met deze cd in de verf zetten."
Het concert in Flagey wordt, durven we hopen, een heus feest aangezien jullie er als artist in residence min of meer het huisorkest zijn.
Vaganée: "Reken daar maar op. We zullen niet alleen onszelf in de kijker spelen maar nodigen voor de gelegenheid een resem gasten uit die de voorbije twintig jaar op een bepaalde manier belangrijk waren in ons parcours door hun uitstraling en hun talent. Tutu Puoane, Bert Joris, Philip Catherine, David Linx en Michel Herr zullen er alleszins bij zijn."
BJO, op 21 maart om 20.15 uur in Flagey, Heilig Kruisplein, Elsene. Info: 02/641.10.20 en www.flagey.be
--------------------------
Muziek > Brussels Jazz Orchestra viert twintigste verjaardag
--------------------------
--------------------------
© SVEN DULLAERT
--------------------------
--------------------------
© SVEN DULLAERT
--------------------------
BJO werkt niet alleen samen met muzikanten, maar ook bijvoorbeeld met tekenaar Philip Paquet.
--------------------------
© NAAM FOTOGRAAF
© Phile Deprez
| "Een jazzmuzikant moet minstens een keer in Amerika spelen, zeker in New York."
© Sven Dullaert
| Frank Vaganée: "We begonnen heel naïef en idealistisch. We waren gewoon gelijkgestemde zielen van eenzelfde generatie die zin hadden om in een bigbang te spelen."
Lees meer over: Muziek
Fijn dat je wil reageren. Wie reageert, gaat akkoord met onze huisregels. Hoe reageren via Disqus? Een woordje uitleg.