Brusselse Top 100: de keuze van de BDW-redactie

De collega's van FM Brussel vrolijken de donkere zielendagen op met de derde editie van de Brusselse Top 100, op vrijdag 1 november. De redacteurs van Brussel Deze Week wilden hun eigen top 3 wel met u delen.

Anne Brumagne, hoofdredacteur

1. Witte Nachten (Madou)

2. La Belle Gigue (André Bialek)

3. Allez Allez (Allez Allez)

Witte Nachten vind ik vandaag nog altijd even intrigerend als toen het werd uitgebracht begin jaren 1980, en ik Madou aan het werk zag ergens in het jeugdclub- en parochiezalencircuit. La Belle Gigue is nu nog altijd even vrolijk qua melodie en veelzeggend qua tekst als toen chansonnier André Bialek er in diezelfde periode mee rondtoerde. En Allez Allez, dat klinkt nu nog altijd even opzwepend als in die wonderjaren.

Christophe Degreef, journalist

1. The Flow (Melanie De Biasio)

2. Same Dream Again (74 miles away)

3. De dag dag het zonlicht niet meer scheen (Arbeid Adelt)

The Flow van Melanie De Biasio, van haar recente debuut-cd 'No Deal' moet zowat de beste muziek zijn voor eenzaten, dolers en filmmakers die om inspiratie verlegen zitten. Het zou weleens de alternatieve soundtrack voor een film als American Beauty kunnen zijn. Same Dream Again van 74 miles away zou dan de eindgeneriek zijn. En als u geen zin hebt in melancholie, dan is er nog altijd de middenvinger van Vanthilt.

Danny Vileyn, journalist

1. Ne me quitte pas (Jacques Brel)

2. Puerto Rico (Vaya Con Dios)

3. Juul Cesar (Lange Jojo)

Al zoveel keer beluisterd en toch gaat Ne me quitte pas nog altijd door merg en been. Jacques Brel herinnert me eraan hoe liefdesverdriet gepaard gaat met grote hoeveelheden alcohol in niet al te frisse etablissementen. Puerto Rico van Vaya Con Dios is steengoede muziek. En dan is er Lange Jojo. Juul Cesar is het soort onnozelheid waar ik verschrikkelijk veel van hou. Geen pretentie, een flinke geut zelfspot. Wat velen zo erg missen.

Steven Van Garsse, journalist

1. Housewife (Daan)

2. Oh La La La (T.C. Matic)

3. Pick it up (The Employees)

Drie nummers in verschillende genres die één ding gemeen hebben: een opzwepende riff die je zo aan het dansen zet. Aan Pick It Up kleeft een bijzondere herinnering. Met de zanger, wijlen Geert Vanroelen, zat ik lang geleden in de redactie van TilT, het tv-programma van Marcel Vanthilt. Zijn heldenstatus kwam ik pas aan de weet toen ik al maanden met hem op den bureau zat.

Bettina Hubo

1. Ne me quitte pas (Jacques Brel)

2. Formidable (Stromae)

3. Bluesette (Toots Thielemans)

Eerder deze week een groepje aangeschoten en als smurf verklede studenten gezien die voor hun doop Ne me quitte pas moesten zingen. Zelfs dan blijft het nummer overeind. Brel dus op één, gevolgd door Stromae, die de echte maestro voorlopig nog niet verslaat. Bluesette dan, uit sympathie voor Toots, die op zijn 91ste nog lustig voortblaast en af en toe optreedt in onze achtertuin, het Groentheater.

Jean-Marie Binst, journalist

1. Frenchie (Annie Cordy)

2. Ergens onderweg (De Mens)

3. Same Dream Again (74 Miles Away)

Alors on danse (Stromae) speelt FM Brussel toch al op mijn graf. Geef mij tot dan maar flaneer- en barmuziek. Die me dromend Brussel inzuigt. En snuift naar zijn oude en nieuwe 'copains'. Beginnend met Frenchie (Annie Cordy) en Bluesette (Toots) over Ergens onderweg (De Mens) tot Happiness (1060) en Same Dream Again (74 Miles Away). Ook al mag Formidable de Top 100 winnen.

Kim Verthé, redactiecoördinator

1. Brrrlak (Zap Mama)

2. Le plat pays (Jacques Brel)

3. Victory (Daan)

Op muziek van Zap Mama staat voor mij geen vervaldatum. De klanken en ritmes van de band maken me instant vrolijk. Dat ervaarde ik al toen ik puber was, en dat is nog altijd zo. Zap Mama's kinderlijke verwondering werkt aanstekelijk. Verder kan Jacques Brel niet ontbreken in mijn top drie. Le Plat Pays voert je in een mum van tijd naar zee. Een perfect medicijn tegen de stadsdrukte. Daans Victory mag ook triomferen.

Ken Lambeets, eindredacteur

1. Just a friend of mine (Vaya Con Dios)

2. Les Bourgeois (Jacques Brel)

3. Formidable (Stromae)

Ik houd van Dani Kleins vertelstem in het mysterieuze Just a friend of mine. Het lied dateert uit mijn geboortejaar (1987) en doet me denken aan een onvoorspelbare Brusselse uitgaansnacht waarin alles mogelijk is. Ik associeer het bovendien met mijn favoriete café, waar het zowel voor als na het sluitingsuur vaak gedraaid wordt. Op twee en drie volgen Jacques Brel en zijn formidabele troonopvolger Stromae.

Peter Dhondt, grafisch vormgever

1. Les Bourgeois (Jacques Brel)

2. Into the Dark (Marc Moulin)

3. Elle adore le noir (T.C. Matic)

Jacques Brel blijft mijn Brusselse all-time favorite. Het had ook met een ander nummer kunnen zijn, maar Les Bourgeois is Brel op zijn best: bijtend, grappig en geniaal. Marc Moulin op twee met een laatste ademstoot. Indrukwekkend hoe hij er vlak voor zijn dood nog eens alles uitperst. En T.C. Matic, tja, Frans en Engels door elkaar met een raar accent. Staat nog altijd als een huis.