De filmische pop van Other Lives

"Ik had gevreesd dat we stijf zouden staan van de zenuwen, maar het ging prima. We hadden zelfs plezier op het podium," zegt frontman Jesse Tabish aan de telefoon vanuit Florida, waar hij twee dagen eerder met Other Lives de eerste keer voor Radiohead geopend heeft. "Ze zijn zulke giganten dat het verlammend zou kunnen zijn, maar ze hebben ons helemaal op ons gemak gesteld. Dat is prettig." Blijkbaar is Radiohead net zo goed onder de indruk van de band uit Stillwater, Oklahoma, want ondertussen mogen de Amerikanen ook tijdens het tweede deel van Radioheads Amerikaanse tournee, in april, het voorprogramma verzorgen.

Other Lives debuteerde drie jaar geleden geruisloos met een titelloos album. Vorig jaar volgde Tamer Animals, een fantastische indiepopplaat waarop kristalheldere harmonieën hand in hand gaan met folky instrumenten, filmische arrangementen en fonkelende minimal music, en waarin bovenal de weidse landschappen van de Midwest schuilen. Denk aan The National dat een verbond aangaat met Grizzly Bear en Ennio Morricone, in een productie van Philip Glass. "The most uniquely sublime, meticulous and heroic 40 minutes of 2011," schreef de BBC. En dat ging niet over The King of Limbs.

Vertel eens, heeft Radiohead jullie geheadhunt?
Jesse Tabish: Niet echt. We hadden een show gespeeld in een kleine club in Oxford, hun thuisstad, en enkelen van hen waren toevallig in de zaal. Het optreden was net erg goed, dat was boffen. Ik ben altijd fan geweest van Radiohead, vanaf The Bends over Amnesiac tot The King of Limbs. Hun invloed was niet alleen groot op mij, ook op de rest van de band.

In 'Old statues' zou je echo's kunnen ontwaren van de Radiohead van de jaren 1970, Pink Floyd. Zij het met een Amerikaans sausje.
Tabish: Gek dat je dat zegt, want er zitten een paar koorachtige momenten in (aah's weerklinken door de lijn) die we zelf omschrijven als de 'grote Pink Floyd-sectie'. Ken je die passage op The Dark Side of the Moon waar die gospelzangeressen hun ding doen? Daar verwijst het naar.

Jullie vertrekken vanuit de americana, maar verrijken die met elementen uit de klassieke en minimale muziek. Is dat een nieuwe werkwijze voor jullie?
Tabish: Eigenlijk wel. Bij de eerste plaat hadden we geen controle over het opnameproces, er was een onevenwicht tussen songs schrijven en ze opnemen. We bouwden ook alles gewoon lineair op vanuit de gitaar of de piano. Op Tamer Animals hebben we dat anders aangepakt. Vanuit één instrument of een drone, waarop dan verder en verder gebouwd werd tot er iets totaal anders ontstond. Een complex en langzaam proces, veertien maanden om precies te zijn, maar het resultaat is wel een pak boeiender zo.

Je bent begonnen als een instrumentale band onder de naam Kunek. Wanneer heb je beslist om teksten te gaan schrijven?
Tabish: Ik maakte in high school lange lappen muziek, soms van 45 minuten, zonder tekst. Geleidelijk aan begon ik te neuriën bij het componeren van die stukken, melodieën voor een cello of een piano. Daar kwamen dan verloop van tijd zinnen voor in de plaats. Het was een natuurlijke progressie. Ik ben altijd erg into popmuziek geweest, van The Beatles tot Neil Young. Nu, die instrumentale voorgeschiedenis krijg je er niet zomaar uitgeschud. Negen op de tien keer schrijf ik eerst de muziek, en zoek ik pas daarna de woorden - wat niet wil zeggen dat ik de teksten niet belangrijk vind.

Je bent beïnvloed door Philip Glass, wat je bijvoorbeeld kunt horen in de staccatoblazers in 'Dark Horse', maar je speelde vroeger ook in punkbands. Zijn die twee niet onverenigbaar?
Tabish: Er zijn verschillende soorten muziek voor verschillende periodes in je leven - zelfs voor verschillende periodes in de dag. (Lacht) Ik hou nog steeds erg van punkmuziek. Van de eenvoud en het directe gevoel ervan. Philip Glass heeft ook die simpliciteit. Bij hem heb je ook die achterliggende gedachte van iets intellectueels, maar daar is het mij niet om te doen. Het is de plek waar die muziek me in plaatst. Daarom hou ik zo van instrumentale muziek. Veel popmuziek, en ook punk, geeft je een directe boodschap, van de zanger of de groep. Bij instrumentale muziek ontbreekt dat narratief, als luisteraar kun je je volledig laten bedwelmen door de muziek zelf. Je kunt je laten meevoeren naar waar je zelf wilt. En dan wordt het een heel individuele, persoonlijke belevenis.

Jullie bandnaam gingen jullie halen bij Das Leben der Anderen. Heeft het er iets mee te maken dat jullie muziek vaak zo filmisch is?
Tabish: Films zijn een grote inspiratie. Vaak kan ik niet eens naar een film kijken zonder er muziek bij te bedenken. (Lacht) Das Leben der Anderen greep me zo aan omdat het geen zwart-wit beeld ophangt van hoe mensen die krankzinnige periode in het Duitsland van na de Tweede Wereldoorlog meemaakten. De film velt geen oordeel, er is geen goed of slecht, het gaat om pure menselijke emoties. Dat is iets waar we zelf ook naar op zoek gaan met Other Lives, die directe emoties.

Op Tamer Animals plaats je de mens vaak tegenover de natuur, of beter: hij wordt erdoor opgeslokt.
Tabish: Oklahoma is heel erg aanwezig in deze plaat. We hebben een soundtrack geschreven voor de ruimte waarin we leven. In bredere zin gaat het over de relatie van mensen en hun land. Welk effect ze op elkaar hebben. Maar ook hier: zonder een oordeel te willen vellen. Het is eerder observeren.

'Dust Bowl III' is niet zomaar een geschiedenislesje.
Tabish: Dat beeld bleef hangen omdat het een typisch voorbeeld is van hoe de mens zijn beperkingen niet kent en de natuur verstoort. Door overbebouwing van het land in de jaren 1930 raakte de grond uitgeput tot er niets anders dan stof overbleef. Gewassen en huizen werden van de kaart geveegd door grote stofstormen. Oklahoma heeft er erg onder geleden.

Die "Tamer Animals" waar je het in de titel over hebt, wat had je daarbij in gedachten?
Tabish: Een vriend van mij is dichter, en een van zijn dichtbundels heet ook zo. Die titel vatte voor mij het thema van de plaat goed samen. Hoe wij als mensen ons verzetten tegen onze dierlijke afkomst, hoe wij denken boven dieren te staan. Terwijl dat hoegenaamd niet zo is.

Other Lives (+ Deer Tick)
wanneer: 2 april 2012 om 20.00 uur
tickets: UITVERKOCHT
-----------------