De Mens: twintig jaar rocken en mooi zijn

'Dit is mijn huis', 'Jeroen Brouwers (schrijft een boek)' en 'Irene' blinken twintig jaar later nog steeds even mooi op het palmares van het gortdroge trio. Ergens onderweg voegde het daar nog een rake reeks instantklassiekers vol scherpe hooks en sterke Vlaamse teksten aan toe: 'En in Gent', 'Maandag', 'Sheryl Crow I need you so', 'Billy heb je mij gehoord?' hoor je vast in de bisronde van Rewind. Al die liedjes staan nu ook verzameld op Muziek!

Wat betekent muziek voor jullie?
Frank Vander linden: Alles. We hadden de cd Het carrièreoverzicht kunnen noemen, maar dat wringt met de no-nonsensesfeer in de groep. Muziek met een uitroepteken, beter konden we het niet zeggen.
Michel De Coster: Het gaat over de liedjes, zegt Frank altijd. Ik lach dan, maar hij heeft wel gelijk.
Vander linden: Het is waarom we hier samenzitten, hoe we met elkaar omgaan, het plezier van het spelen vooral. We praten over niets anders. Gisteren repeteerden we voor het eerst met (toetsenist) David (Poltrock). Voor en na gaat het over muziek. Of over porno, dat is het tweede aandachtspunt van de meeste muzikanten.Dirk Jans: Daar zit ook muziek in.
De Coster: Met een vierde man erbij ga je anders naar je eigen muziek luisteren. En David is goed, hij weet wanneer hij niet moet spelen.
Jans: Eindelijk een echte muzikant in de groep, zei Frank.
Vander linden: Het dwingt ons ons spel te verbeteren. Je wilt jezelf bewijzen, ook omdat hij iets toevoegt waarop je moet reageren. Twintig jaar De Mens is een spiegel. We kijken terug, analyseren. Dat ligt niet in onze aard.

De Mens wordt dit jaar twintig jaar. Was dat afgesproken?
De Coster: Nooit. Ook nooit gedacht aan splitten.
Vander linden: We hebben altijd wel het volgende anderhalf jaar supergoed gepland. 'In 1996 veroveren we Australië': die ambitie is er nooit geweest. We hebben gericht gewerkt naar bereikbare doelen en geïnvesteerd in kwaliteitsbewaking. En we hebben een boekingsagent-strateeg die vooruitdenkt. Peter Verstraelen heeft ons ervoor behoed om elke zomer te spelen. Want een muzikant wil spelen, altijd en overal. Organisatoren en publiek zijn verwend, er is elke dag wat nieuws. Af en toe wegblijven is goed tegen de verveling.
Jans: We repeteren als we niet spelen.
De Coster: Er zit niet zoveel rek op. We experimenteren wel maar de nieuwe single 'Wij' blijkt toch typisch De Mens: goeie tekst, goeie melodie, goeie power.
Vander linden: Dat is onze vingerafdruk.

Op jullie debuut stonden meteen drie hits.
Vander linden: Zonder het echt geprobeerd te hebben. De Mens was een project: bas, gitaar en ritmebox. Michel keek, toen hij na een paar jaar werken in Frankrijk terugkeerde naar Vlaanderen, met grote ogen naar Tien om te zien op VTM. "Er is zoveel shit, daar gaan wij onze shit nog eens bovenop leggen." Zo geschiedde. We hadden het geluk Paul Despiegelaere te ontmoeten. De explosieve klank van die eerste singles is zijn verdienste. Toen we zelf gingen producen letten we daarop. De Mens wordt gezien als een livegroep, maar een eigen sound is ook belangrijk. En bij elk nummer hoort een intro die zegt: hier zijn we!
De Coster: Ik kookte mijn snaren af, met water en azijn.
Vander linden: Ik was vooral een akoestische gitarist. Paul leerde me dat ik met de pickup switch op mijn Fender Stratocaster het geluid scherper of doffer kon instellen. Veiligheidshalve hield ik 'm in de middenstand. Nu, ik luisterde onlangs nog eens naar de demo van de plaat. De liedjes waren er al wel.

Hoe voelt dat, een debuut-cd repeteren?
Vander linden: Alsof we onszelf coveren. Grappig. Veel van de nummers prijken op onze liveset maar zijn geëvolueerd. Ten goede, er komen dingen bij, of ten slechte omdat details verdwijnen. David heeft de originele keyboards van 'Dit is mijn huis' uitgevlooid. Je speelt dat en dan lijkt het of je liedje op de radio zit.

Jullie gebruiken vaker toetsen, toch is De Mens een trio.
Vander linden: Met drie is er nooit een patstelling, het is altijd twee tegen één. Live zijn we koppig, we vonden snel een sound die groter klinkt dan drie. Ook nu doen we nummers in trio. 'Einde van de eeuw', 'Zonder verlangen' en 'Kamer in Amsterdam' na elkaar...
De Coster: ... dat is een bom!
Vander linden: Het moet juist zitten. De Mens is een groovegroep, ook daarom staan we er nog na twintig jaar. Het gaat over de liedjes en de teksten maar we zijn ook een soort van dansorkest.
Dirk, jij kwam er later bij. Jij kunt vergelijken want je speelt ook met andere groepen. Is De Mens uniek?

Jans: De Mens, dat is thuiskomen. Ik werk graag met anderen, daar leer je van. Maar De Mens voelt goed, vertrouwd. Ik speel graag met die gasten, voilà.
Vander linden: Hij blufte zich door de auditie, hij was de enige drummer die niets had voorbereid.

Frank, jij schrijft de teksten. Is dat jouw verhaal of dat van De Mens?
Vander linden: Op die eerste plaat staat best wat puberale onzin.
De Coster: Het was wat absurder, wat Costello-achtig.
Vander linden: Vooral de laatste albums gaan ook over ons. Dat komt samen in 'Wij'. "Wij, tegen de regen, tegen de tegenstand die niets van ons begrijpt." Dat gaat over de liefde of over een project dat mensen samen hebben. Je leeft dicht bij elkaar.
Los van de muziek heb je vergelijkbare verhalen, persoonlijke problemen, echtscheidingen. We kunnen ook alleen muzikaal functioneren door veel over elkaar te weten. Automatisch belandt zoiets in de teksten. 'In het gras' of 'Luide muziek in kleine auto's' zijn nummers van gasten die intens tegen het vluchtige van het leven vechten. Daarom spelen we ook muziek.

Is er toekomst voor De Mens?
De Coster: Een formule 1-coureur kan met oldtimers racen, een wielrenner fietst met een toeristenclub. In de muziek bestaat dat niet. Repeteren resulteert in op een podium je ding doen. Zolang daar mensen op afkomen...
Jans: Het gaat om aandacht, en respons, de mensen zot proberen te maken.
Vanderlinden: Ge zijt de pee, voor even. Dat moet ook niet langer duren. Optreden is een soort verheviging van de tijd.

aanvang: 20.00 uur
tickets: €16/19
--------------