Flying Horseman in de Ancienne Belgique

Zowel Michael Jackson als Lambchop noemden een van hun albums ooit Thriller, maar zij hadden Night is long niet gehoord. Anders hadden ze die titel wel snel weer opgeborgen. Beklijvender en suspenserijker dan op de vierde langspeler van Flying Horseman wordt het immers niet.

De Antwerpse zanger en gitarist Bert Dockx (zie ook Dans Dans en Strand) weet zijn nachtelijke universum van einzelgänger steeds beter om te zetten in een hecht groepsgeluid, waarin ieder van de zes bandleden zijn rol kent. Ook als composities tot acht (het antineoliberale statement "Money") en tien minuten (de titelsong) uitgesponnen worden, is er die onderhuidse spankracht – noem het de geheime cliffhanger van Dockx – die de luisteraar als een mantra badend in mysterie bij de les houdt.

Zelfs al worden er amper tips van de sluier gelicht, en blijft de samenzwering tien tracks en haast een vol uur intact. Ondertussen passeert er een mozaïek aan stijlen, van rauwe ambient over nerveuze postpunk tot gelouterde americana. Ook de vele contrasten, tussen de introspectieve voordracht en de plotse gitaaruithalen, tussen etherische koortjes en claustrofobische ritmes, halen de samenhang niet onderuit.

In de zomer mocht Dockx drie verschillende sets spelen op Gent Jazz en kon je hem op een zijpodium binnen het bestek van één avond zien evolueren van soloartiest naar frontzanger van een full band. Ook toen wilde je er telkens weer bij zijn: na Bony King, na Ginger Baker én na Van Morrison. Maar opgepast: van een meester in de cliffhanger kom je de plot zelden te weten.

Flying Horseman

data: 27/11, 20.00

waar: Ancienne Belgique, Brussel-Stad