Freaky Age: van White Russians weer naar bier

Nog maar 21 zijn de jongens van Freaky Age, maar ze spelen al tien jaar samen en hebben ondertussen maar liefst drie albums op de teller staan. "De voorbije jaren is er een hamer op onze kop gevallen."

Zanger Lenny Crabbe legt een indrukwekkend vlindermes op tafel, niet om ons het mes op de keel te leggen, maar gewoon als speeltje. Messcherp zijn nog steeds de Strokes-achtige gitaarriffs die de groep uit Ternat in zijn songs smokkelt, maar (From the heart of) Glitter Lake laat toch ook vooral een rijper geluid horen.

Songs die aangekleed zijn met piano en violen, strijkers en clavecimbel. Voor die gevoelige popaccenten zorgde Das Pop-gitarist en veelgevraagd producer Reinhard Vanbergen. Met succes, hun single 'Masks' ging zelfs in hoge rotatie op Radio 1. "Vroeger vonden ze ons te onvolwassen, te jong," zegt gitarist Mathias Declercq. "Dat is blijkbaar veranderd." (Lacht)

"Freaky Age is de meest onderschatte band van België," twitterde Sam De Bruyn een tijd terug. Heeft hij gelijk?
Lenny Crabbe: In het verleden werd al eens neerbuigend over ons geschreven. Vooral dan omdat we zo jong waren. Hier mag je blijkbaar niet hoog van de toren blazen als je zestien bent.
Mathias Declerq: Er zijn veel internationale artiesten die superjong begonnen zijn, maar blijkbaar is dat in België not done.

(From the heart of) Glitter Lake experimenteert met pop. Waren jullie de rock beu?
Declerq: Die nummers vroegen gewoon om een andere aanpak.
Crabbe: Sommige van die liedjes zijn lang op de plank blijven liggen, tot we er klaar voor waren om ze te geven wat ze nodig hadden. De grote verdienste van Reinhard is dat hij de harde en zachte nummers op één lijn heeft gezet.

Waar ligt dat glittermeer eigenlijk?
Crabbe: Thuis. Het is onze cocon waarin wij een jaar vertoefd hebben om aan ons album te werken, en die dan opengebroken wordt wanneer de plaat de wereld wordt ingestuurd. Wij zien woorden vaak met kleuren. En ik probeer erg beeldende teksten te schrijven, soms met mayonaise-Engels en wat fridge poetry.

Pardon?
Crabbe: (Lacht) Ken je die lettermagneetjes waarmee je woordjes kunt vormen op de koelkast? Daarmee puzzelen en dat dan een beetje door elkaar gooien, dat levert soms leuke dingen op.

Natuurlijk. En heeft The Dude een hand in 'White Russians'?
Crabbe: Een White Russian is een van onze favoriete drankjes. (Lacht) Het nummer gaat over die momenten waarop je beseft dat je het er te hard van genomen hebt, dat je platzak bent en het kalmer aan moet doen. Daarom zing ik "I went from taxis back to walking, from White Russians back to beer." Een reality check, zeg maar, een hamer die op je kop valt.

En hebben jullie klop gekregen?
Crabbe: We hebben een moeilijke periode achter de rug, ja. Mijn ouders zijn gescheiden, en Mathi's moeder is gestorven aan kanker. Op dat moment waren we volop aan ons album bezig, en hadden we beslist even niet meer op te treden. Dan verlies je een deelvan je inkomen, maar ook je houvast. Zo lang in de studio zitten was leuk, maar live spelen doen we toch nog altijd het liefst.

Hoe is het nog met je Londense avontuur?
Crabbe: Het is uit met mijn (Engelse) lief, ik ben ondertussen weer in België komen wonen. East London was geweldig, maar het vreet energie. En geld natuurlijk. (Lacht)

Freaky Age
wanneer: 22 maart 2013 om 20.30 uur
tickets: €6/8
----------