Gabrielle Aplin: 'Niemand kan je songs leren schrijven'

Nee, ze is geen Linda Thompson of Laura Marling, daarvoor is ze net iets meer pop dan folk. De twintigjarige Gabrielle Aplin beschikt dan weer wel over de uitgekiende mix van talent, enthousiasme, authenticiteit, zelfrelativeringsvermogen en branie om het helemaal te maken.

"Please don't say you love me / 'Cause I might not say it back": je hoort het al een tijdje op zowat elk radiostation. De jonge zangeres verantwoordelijk voor deze zeemzoete oorwurm bezit dat waar platenmaatschappijen dol op zijn: formatoverstijgende aantrekkingskracht én geloofwaardigheid. Nog voor haar debuut uit was, had Gabrielle Aplin al een nummer 1-hit te pakken. Haar ingetogen versie van de Frankie Goes to Hollywood-ballad 'The power of love', deed met Kerstmis de Britse harten smelten, met dank aan een televisiespot van warenhuisketen John Lewis.

Zo'n hit komt natuurlijk niet zomaar in je schoot vallen: Aplin post al sinds haar vijftiende eigenhandig in de tienerslaapkamer opgenomen video's op haar YouTube-kanaal, en weet onderhand wel wat haar fans liken en wat niet. Op debuutalbum English rain staan geen covers meer van Kings of Leon, Adele, MGMT of Cee Lo Green, maar op die ene kersthit na alleen eigen composities.

Je vorige Brusselse concert werd in allerijl afgelast omdat je je stem kwijt was. Hoe gaat het nu met je?
Gabrielle Aplin: Veel beter, dank je. Maar dat was echt een nare tijd. Ik had een slijmvliesontsteking van het strottenhoofd. Bijzonder vervelend, omdat mijn show in Brussel uitverkocht was en ik er heel erg naar uitkeek.

Je bent net terug van Los Angeles.
Aplin: Ja, we hebben er een nieuwe clip voor "Home" ingeblikt. Dat wordt de nieuwe single. Het was nodig: ik zie er nu helemaal anders uit dan toen ik drie jaar geleden de ep-versie opnam. (Lacht) Dat waren andere tijden. Ik had nog geen platendeal. Daar heb ik bewust mee gewacht tot ik er klaar voor was. Nu het zover is, wilde ik mijn nummers vooral doen klinken zoals ik ze in mijn hoofd had toen ik ze schreef. Op English rain hoor je naast akoestische gitaar en piano dan ook heel veel strijkers.

Iedereen kan online volgen hoe je de voorbije vijf jaar geëvolueerd bent, maar hoe is het begonnen?
Aplin: Een vriendin had me gefilmd terwijl ik een liedje zong, en zij heeft dat online gezet, puur voor het plezier. Toen we later de pagina nog eens bezochten, bleken we heel wat viewers te hebben. Dat inspireerde me om meer songs te delen en me te blijven ontwikkelen als muzikante. Ik vind het cool dat ik op die manier mijn eigen geschiedenis heb kunnen schrijven. Ik ben misschien iets minder trots op de allereerste video's, maar belangrijker is dat je ziet dat ik vooruitgang heb geboekt.

Je haalde ondertussen een muziekdiploma aan het Bristol City College. Wat hield dat precies in?
Aplin: Het was geen echte muziekopleiding. Niemand kan je vertellen hoe je songs moet schrijven. Dat moet je zelf ontdekken! Maar men onderwees er wel hoe de muziekindustrie in elkaar zit. Daar pluk ik nu nog steeds de vruchten van.

Bestaat je eigen label Never Fade Records nog nu je onder contract ligt bij Parlophone?
Aplin: Ja, ik stond erop het te behouden. Ik kan dus ook andere muzikanten lanceren. Toevallig heb ik net vandaag mijn eerste artiest uitgebracht: Saint Raymond, een geweldige zanger-gitarist. Kom zeker op tijd, want hij doet mijn voorprogramma!

Gabrielle Aplin
wanneer: 9 juni 2013, 20.00 uur
tickets: €12
------------------